Vitamine D, goed en gemeen.

Nu ik mijn vitamine D tekort aanvul, merk ik van alles. Veel meer ik dan ik op voorhand dacht, is aan het veranderen. De goede kant op allemaal, allemaal puzzelstukjes voor een goed leven. Maar dat er zoveel vasthing aan deze vitamine, had ik zelfs na googlen niet ingeschat. Een evaluatie na drie weken:

Vitamine D maak je zelf uit zonlicht (als je tenminste voldoende pro-vitamine D eet, uit vette vis, olie en eieren) In Nederland schijnt niet zozeer het eten, maar wel je inname van zonlicht voor een tekort te kunnen zorgen. Zeker in de niet-zomermaanden is ons landje grauw, en wij zitten ook niet allemaal buiten in hempies de hele dag he.

Hoe ik dan, als fanatiek fietser en klusser en kampeerder, begin augustus een vitamine D tekort kan hebben, is me nog steeds een raadsel. Misschien toch iets geniepigs met overgang? Google zwijgt, en alleen hiervoor naar de dokter gaan, daar is mn leven nog net te druk voor. Eerst aanvullen en kijken of het wegblijft. Ennieweeeeee.

Ik ben met dat drankje van de dokter in wekelijkse shots aan het aanvullen, en wat voel ik? Niet direct meer energie. Maar wel dat ik, na gewone activiteiten zoals een soepje koken of een winkel bezoeken, de eerste week niet meer zo bizar moe was. Niet meer in de orde van ik ben misselijk van de moeheid, of ik moet gaan zitten, anders wordt ik duizelig. Het was meer een voldane moeheid. En in de tweede week was die moeheid er alleen nog na wat zwaardere klussen (stofzuigen, dweilen).

En het doen van de activiteit voelde ook lekkerder, het was niet meer het waden door stroop, maar gewoon lekker aan de slag zijn. Nu, in de derde week, heb ik zelfs weer het kinderlijke plezier in bewgen als ik naar mn werk fiets. Het voelt gewoon lekker om mn spieren te voelen, mn bloed te voelen stromen en de machine van mn lijf te voelen draaien, zelfs als de zon niet helemaal schijnt. Ik heb nu echt weer zin in fietsen.

Een gevoel, dat ergens heel ver in mijn herinnering zat, zeg van n jaar of wat geleden. Zou het al zou lang zijn, dat dat tekort sluipendewijs is opgelopen. Kan natuurlijk.Maar wel geniepig, hoe dat er zo langzamerhand insluipt. Enniewee.

Er gebeurt meer in me.

Ik kan me een stuk beter concentreren. Dat kan natuurlijk puur door mn energieniveau komen, maar het voelt eerder als een waasje alcohol dat verwaait. Gewoon een beter scherpstellend stelletje hersenen. Maakt allerlei werkjes makkelijker (minder naar de keuken lopen en denken “wat wilde ik ook alweer pakken. En kenniswerker die ik ben, zijn mijn collega's en ik er ook best blij mee dat ik geen details meer vergeet, en klussen weer overzie. En makkelijker meerdere dingen tegelijk kan oppakken, want natuurlijk heeft het werk nog steeds z'n drukte momenten.

Mooie bonus, die ik niet verwacht had.

En sinds ik de shots neem, slaap ik beter. Dat maakt natuurlijk ook uit met moe voelen, dus misschien is dat de werking. Maar ik slaap beter door (veel minder wakker om 4.00). En ik slaap dieper, het voelt nu echt weer dat ik uit een diep donzen wolk terugkom als ik wakker wordt. Dat gevoel was ook van lang geleden....

Maar het allerfijnste vind ik wel dat mn gedachten anders lopen. Sinds ik de vitamine D shots neem, zijn diverse rot-stemmetjes uit mn hoofd verdwenen. Stemmetjes die zeggen: “waarom doet X dat me dat aan?”, “het lukt me ook nooit?” enz. Allerlei stemmetjes waartegen ik moet vechten, omdat ik anders wel erg verdrietig wordt. En vechten als je moe bent, nou dat lukt dus nogal s niet.
Dus .... met die stemmetjes had ik nog wel eens een uitval, vooral thuis (waar n verbouwing voor de gebruikelikse zooi en tegenslaagjes zorgde).  Tja, dan is het wel een overbodige mededeling eigenlijk dat mijn huisgenoten  zoooo blij zijn dat ik shots neem. Al vinden ook mijn collega's het wel fijn dat ik minder stress en weer humor meeneem naar het werk. Voor mij is de grote bonus dat ik  weer kan genieten. Niet alleen van een werkend lijf, maar gewoon van zitten in een stoel thuis. Van de stukken huis die af zijn en mooi. Van een breiwerk dat wat wordt. Van een kop thee.

Toen al die rot-stemmetjes in mn hoofd zaten, was het erg lastig rust zoeken, want er was altijd wel iets wat me irriteerde, en dat ik moest opruimen, bepraten, fixen, etc. Dat helpt natuurlijk voor geen meter om je energie op peil te houden.

Dit laatste onderdeel vind ik echt een heel gemeen effect van vitamine D: als je tekort hebt, ben je niet alleen sneller moe (fysiek), maar put je eigen geest jezelf nog eens extra uit. En dat komt langzamerhand opzetten, dus tussen de ups en downs van het leven door is dat erg lastig om te merken.

Echt gemeen, dit effect!

Dus mijn goede voornemen is nu wel, om vitamine D op peil te houden. Ik begin met een gewone vitaminepil van de etos, met een 100% dagdosis(ADH), op mijn vrije dagen bij het rustige en uitgebreide ontbijt dat we dan altijd nemen. Vitamine D kun je teveel nemen, dus meer 100 % wil ik niet slikken. En in principe zou mijn eten en leven al genoeg moeten zijn, dus elke dag moet niet hoeven.

We zullen het zien, na de winter. Als ik dan nog heppie bent, is het wel OK. En anders laat ik nog ns bloed prikken, om te weten hoe het er dan voor staat.

Wie heeft ook wel eens n vitamine tekort gehad? En was het net zo leuk toen je het weg ging werken? Met onverwachtste bonussen?