investeren versus luxe. wat is nu goed?

Om geld over te houden, zeggen mensen vaak dat je moet bezuinigen op luxe. Maar wat is luxe?

Stel nou dat ik nu alle uitgave die niet strikt noodzakelijk zijn om deze maand door te komen, "luxe" noem.
Dan is kinderopvang, zodat je baby niet onverzorgd alleen thuis ligt terwijl je werkt, dus geen luxe. Maar onkosten. Net als een pak om in naar je werk te gaan. Of je treinkaartje (als het te ver is om te fietsen of te wandelen). Net zo min als (basaal) eten, af een toe een kledingstuk, een kadootje voor een verjaardag en een keer jezelf kunnen (laten) vervoeren zodat je op die verjaardag of bij een vriendin komt. Sociale contacten hoeven niet duur te zijn, maar kosten wel iets. En enige sociale contacten horen bij een normaal leven. Bovendien, zonder sociale contacten heb je niet alleen een rotleven, maar ook geen hulp en kun je geen hulp geven.  Tellen we dus mee.
Ik probeer hier een leven te omschrijven zoals de NIBUD vroeger optelde voor de bijstand: sober, simpel, en menselijk leven.

Maar toen ik deze basis probeerde te omschrijven, merkte ik dat het echt een lastig woord is, vol persoonlijke keuzes. Wanneer is iets te ver om te fietsen? Hoeveel verjaardagen is een simpel leven? Mag een pak van de kringloop komen? Mag opa op je kind passen, als hij al 10 jaar uit de gevangenis is?

En wat daar buiten valt is dan "luxe". Wat daarin valt, wordt door diezelfde persoonliijke keuzes bepaald.

En luxe splits ik dan nog op in zaken die wel of niet zinvol  zijn. Wat ik onder " zinvolle luxe"  laat vallen, kan je meer mogelijkheden geven voor de toekomst of meer grip op het leven geven. Een opleiding, of boeken, om kennis op te doen, cursussen om vaardigheden te leren. Extra medische mogelijkheden die je lijf fitter maken of je geest de mogelijkheid te geven het leven weer aan te kunnen. Extra transportopties, zodat je sneller of uitgeruster op je werk bent. Een app om beter te budgetteren. Al die dingen brengen je nu verder, of geven je meer opties niet in de problemen te komen. Uitgaven die misschien niet direct nodig zijn, maar wel zinvol. Voorlopig schaar ik die onder "luxe, mede omdat dat in veel politieke discussies nu de gewoonte lijkt te zijn.

Deze categorie vind ik wel degelijk zinvol. En ik zou wel degelijk willen dat iedereen de mogelijkheid had deze uitgaven te doen.

Dan zijn er luxe uitgaven die je geen power te geven maar wel comfort en genoeg; een mooie tas en een vakantie voelen heerlijk, maar geven nauwelijks power of grip op je leven. En tijd om lekker te schrijven aan een blog is waardevol, op allerlei manieren, maar levert meestal geen power voor een persoon. En even wegzwijmelen bij een tijdschrift of met je vriendin vreselijk genieten van een concert, zijn heerlijke herinneringen om te hebben. Lekker met de auto naar de hei voor een dagje wandelen, is een goed leven. Heerlijk parfum of lekker biertje.
Deze "zinloze" zaken kunnen je leven wel heel waardevol maken. Zeker als je ze bewust meemaakt en van geniet, zodat je later de herinneringen nog hebt.
Het wel de zaken, waarvan we een rekbare hoeveelheid nodig hebben. De categorie waarvan Ghandi zegt dat het hebbedingetjes zijn, als hij zegt "the earth has enough for everybodies needs, but not for everybodies wants".
Het zijn ook de zaken waarop mensen het eerst bezuinigen. Rekbare budgetpost.

Onderscheiden jullie ook basis en luxe zaken in je budget? En zit daar dan nog een compenent "zinvol"  bij?
En ik ben zo benieuwd hoeveel mesen  zich bewust zijn van de zinvolheid van hun luxe? Of is het allemaal gewoon?

Verliefdheid die overgaat.

Zaterdag zo'n rare dag gehad.
Vrijdagavond was heel gezellig - nee, de details zijn prive. Maar echt: heerlijk. Dus zaterdagochtend sliep mijn lijf lang. En mijn lijf en ik werden samen uitgerust en voldaan wakker. Weekendontbijtje, heerlijk. Ik was wel een beetje loom, zal het veranderde dagritme vandaag wel zijn, he. Moet ik maar vroeger opstaan. Eigenlijk.
Daarna de boodschappen gaan doen. De supermarkt, met m'n lijstje in de hand. Ging helemaal goed. De vertrouwde Lidl en ik vulden een karretje die een leuke week ging beloven. Totdat....

ik bij de afdeling kwam met alle aanbieding-van-de-week producten kwam. Waar elke 3 weken een ander land z'n specialiteiten aanbiedt, en regelmatig een stukje Zeeman aan spullen ligt. Weet je wel, die afdeling.
En ik zag opeens DE JAS. De jas die voor mijn fietstochtjes geweldig is. Hij heette ski jas, en was eigenlijk gemaakt voor mannen. Maar hij had precies de juiste zakjes, o en ook zo'n lekker handbedekkertje. Geweldig! En waterdicht. En ademend.  En ook nog anti-inwaai. En een praktische capuchon. En zo'n mannenjas heeft lekker lange mouwen, die je handen tenminste bedekken.
Waar vind je tegenwoordig zo'n jas? In een heel dure buitensportzaak misschien, maar niet voor een geeltje.
En ook nog in m'n lievelingskleur. Of in mijn maat. Of zou die grotere maat met m'n lievelingskleur juist goed zijn als ik in de winter wil fietsen met een dikke trui aan?

Op een of andere reden werd ik steeds enthousiaster.
Lief, die me was komen helpen slepen, zag het verbaasd aan. Ik ben wel vaker enthousiast, maar niet altijd over kleren. Zelden eigenlijk. En jassen al helemaal niet.
Ik bleef enthousiast. Passen in de winkel - natuurlijk. Draaien en kijken, OK joh. Met omstanders erover kletsen. Och ja.
Dit was niet een onderdeel van de overgang, volgens de boekjes. Hij keek het rustig en met grote ogen aan. Hij ziet zelden mijn koopklieren overlopen.
Zeg, had ik niet al een winterjas?

Ehhh ja. Lekker warm en met stof die eigenlijk niet doorregent. (Nou ja, in een langdurige stortbui misschien wel. En deze jas dan ook als ik het etiket goed las)
En had ik al zo'n jas gemist?
JAHA!! Enkele jaren geleden, toen ik op een open fiets naar het werk fietste, waren er wel koude natte novemberochtenden geweest dat ik me zo'n jas had gewenst. Ech wel. Toen heb ik het gedaan met wat ik had aan jas, regenjas en handschoenen. En dat heb ik best wel OK overleefd. Maar wat zou zo'n jas dan geweldig zijn.
En nu heb ik een veel geweldiger fiets (met ingebouwd regenpak), dus ga ik deze jas nu niet gebruiken. Eigenlijk eeehhhh, de komende-jaren-voorlopig niet. Maar misschien wel als ik weer tochten ga fietsen in de winter op die oude fiets.
En hij is wel heeel mooi! En ik heb m nog nooit gezien in de buitensportwinkels.
Dus ik kan hem hier echt niet laten liggen, hoor!

Nu is mijn Lief wel lief, dus ik liep de supermarkt uit met 2 jassen.
En de bon. Om thuis te passen, en dan te beslissen.
Helemaal bedwelmd en gelukkig.

En thuis bleek er een toch wel iets strak te zitten, als ik er meer dan een t-shirt onder aan had.
OK.
OK.
Jij je zin. Die kan dan wel terug.
Ik moest toch nog iets anders in het dorp halen, dus die jas lag een uur later alweer bij de supermarkt in de bak.

Maar die andere, in m'n lievelingskleur. Dat was toch wel moeilijker. Zo'n mooie jas. Handig en lekker warm.
Maar misschien moest ik m wel inruilen, dus in m'n gewone winterjassie de rest van de boodschapjes gehaald. Op de terugweg miezerde het. En ik fietste heerlijk ingesnuggeld in m'n jas naar huis. Zo lekker warm. Wol he, lekker dik laken.
Tja, dat was die nieuwe jas die op de wip in de hal lag, niet. En toen ik m nog eens aandeed, voelde ik de kilheid van regenjasplastic.
En de verliefheid was over. Eigenlijk had ik deze jas niet nodig. En paste -ie al helemaal niet op de kapstok (die hangt al vol, met minstens 4 jassen van mij ertussen. Allemaal zwarte)

De supermarkt was al dicht, maar een huisgenoot heeft m vandaag teruggebracht naar de supermarkt.
En het voelt  wel OK eigenlijk.
Ik leef nog.
Ik voel me gewoon eigenlijk.
Zoals het altijd was. Best een goed leven, met spullen waar ik blij van wordt. En die jas dus eigenlijk niet tussen past eigenlijk en stiekum. Want verliefd ben ik soms nog wel, maar niet op een jas. Lief knuffelt lekkerder en warmer dan een jas.

Heb jij ook wel eens een (impuls) aankoop teruggebracht naar de winkel? Hoe voelde dat?

Schoon met weinig: hoe vaak halveer jij?

Ik stond vanochtend onder de douche en was in een filosofische bui. Ik douche op werkdagen op het werk, in de fitness ruimte. Vanochtend was ik met iemand anders in de kleedkamer.
Dus ik dacht na over hoe ik douche, en hoe anderen douchen.

Naar wat ik daar zag aan flessen en tubes die deze dame bij zich had, verbruik ik weinig douchespul. Misschien wel bizar weinig. En deze dame heeft ongeveer hetzelfde bij zich als de andere dames die ik tot nu toe heb gezien in de kleedkamer.
Ik heb maar 1 fles, en da's ook nog een mini'tje uit een hotel. En daar doe ik een maand mee, of eigenlijk wel een week of 6. (En nog een mini'tje olie, voor insmeren van body en gezicht).
Ik weet gelukkig dat ik helemaal schoon ruik. Een collega die vertelde dat ze zo geurgevoelig was, vroeg ik een paar maanden geleden naar, en die vond alles top. Dus schoon ben ik helemaal.

Wat zou ik anders doen dan die andere dames?
Ik besefte dat ik na al m'n jaren lezen over consuminderen, ik nu:
-ik was mijn haar alleen als het echt vet aanvoelt. Dat wordt steeds minder in de loop der tijd. Het was een lange tijd 10 dagen, nu is het 14 dagen geworden. Dus haren wassen doe ik niet op het werk. Dat scheelt natuurlijk het meenemen van een fles shampoo, en conditioner. Uiteindelijk gebruik ik die wel, maar waarschijnlijk minder dan gemiddeld.
-mijn douchegel aanleng met water. Het dunnere spul vloeit wat makkelijker uit het kleine flesje, en ik wordt schoon genoeg. Maar zo heb ik natuurlijk ook minder nodig, ik gok ongeveer de helft.
-ik op dagen dat ik nauwelijks heb gezweet, ik me was met water. Dus zonder zeep. Dat scheelt ongeveer de helft van de keren dat er zeep uit het flesje moet komen.
-dat ik uit een klein flesje haal, dus regelmatig wat terug doe, anders is het flesje zo snel leeg. Pure psychologie, maar ik denk dat ik hierdoor echt minder uitschenk. Ik gok zo ongeveer de helft?
Tel heirbij op dat ik de miniflesjes vind en krijg van vriendinnen of op vakantie, en je snapt dat ik niet veel geld uitgeef aan zeperige zaken. Ik ben nog bezig met de lekkere douchegelletjes die ik kreeg toen ik 4 jaar geleden bij een baan wegging....

Tja, al met al zal dit mijn lage gebruik wel verklaren. En al die punten heb ik zo stapje voor stapje, punt voor punt, in de loop der jaren uitgevogeld, geprobeerd, en daarna altijd gedaan. Dus voor mij voelt het allemaal niet zo bijzonder, voor mij is het gewoon(te).

Ook thuis merk ik dat Lief harder door zijn flessen douchegel heengaat dan ik. Al heeft hij het excuus dat hij er ook z'n haren mee doet (dat kan met zijn stekeltjeskapsel).
Qua kosten heb ik geen klagen over hem: hij vind zo vaak een verloren fles in een kleedkamer, dat we ervan kunnen gebruiken en weggeven.

Nou is besparen op douchegel niet iets waar je direct heel rijk van wordt. Het is wel een belichaming van genoeg, besef ik. Dus dit zijn gewoontes die ik nu wel bewust kies om te houden.

Wel ben ik nieuwsgierig naar de gewoontes van anderen. Zijn er meer mensen die bovenstaande gewoontes hebben?
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel ik hiermee nu bespaar. Hoeveel flessen bodywash, douchegel (of hoe het allemaal mag heten) gaan er per persoon doorheen in een jaar in jullie huishouden? En hebben jullie nog tips om op zeperige zaken te besparen of om het leuker te maken?

Vluchtelingen: dichterbij maakt het minder eng.

Gisteren vertelde ik dat we 2 studentes uit een ander land in huis hadden. Het effect is dat je went aan andere manieren van doen, heel dicht bij.
Een andere manier van tafel dekken. Een andere avondmaaltijd, op een andere tijd. Dat soort dingen.

Ik lees net als jullie van alles in de krant over vluchtelingen. Enge verhalen, maar vooral toch veel enge reacties en enge discussies van nederlanders onderling. Hierbij bekruipt me het gevoel dat ik er anders tegenover sta, mede dankzij mijn zolderverhuur.
Het vluchtelingenprobleem voelt anders aan; met mensen die klagen over "die vreselijke anderen die zo eng zijn"(waar een gedeelte van de klachten opneer komen), voel ik niet mee. Omdat ik dicht bij huis het heb gevoeld en besloten me te concentreren op de lol van de andere gewoontes, niet op de pijn die de vervreemding van je andere gewoontes oplevert.
Eigenlijk grappig hoor: op vakantie willen we die vervreemding, we gaan om andere omgevingen en gewoontes te ervaren, Wij hebben op dit moment de vreemde gewoontes in huis gehaald en gaan er nu als gewoon mee om. "Anders" kan heel dichtbij zijn en dan kun je je nog steeds fijn voelen, en je huis is dan nog steeds je huis, is onze ervaring. En in dat huis dan lezen over vluchtelingen, dan werkt het toch anders op je uit.

Veel van de andere klagers zitten met een verdeelprobleem. Wij hebben meer recht op onze banen en onze huizen. Als je daarover doordenkt, kom je op het gebied van normen en waarden. Dat wordt algauw persoonlijk en vind ik lastig discussieren. En als het gaat om voorspellen van de toekomst is het nog lastiger: het is zo complex wat er allemaal speelt en wat er allemaal kan gebeuren.
Ik vind dat allemaal bijzonder ingewikkelde zaken, en laat die discussies het liefst aan me voorbijgaan.

Ik weet dat ik wil werken aan een wereld van delen en eerlijkheid. Dus voor mij is het te overzien. En ik weet dat landen die openstaan voor veranderingen, voor andere culturen en gedachtes, dat die in de geschiedenis het beter hebben gedaan.
Maar aan de andere kant: ik loop weinig kans mijn huis te verliezen, of mijn baan. En als het op dat niveau komt (in ieder geval voor je eigen idee), is het veel lastiger hooggestemde idealen te volgen.  Ik heb makkelijk praten.
En ik heb met mijn verhuur ervaren hoe het is om te delen, maar dat is met een beperkt aantal mensen (in totaal 8-10) die allemaal actief en positief in het leven stonden. Bij vluchtelingen is het soms veel complexer. Dus helemaal eerlijk vergelijken is het misschien niet.

Toch ben ik bij dat mijn verhuren me minder angstig maakt voor dit soort kranteberichten, en voor dingen uit de wereld die op me af komen.
De wereld is in beweging en ik voel me na elke verhuur weer capabeler om met allerlei situaties om te gaan. Dat een bijverdienste me dit zelfvertrouwen zou geven, en daarmee bijdraagt aan een goed leven, is een onverwachte bonus. Wel is het een zeer welkome; en hij is goed deelbaar - ik gun hem iedereen (al ligt de oplossing van de vluchtelingendiscussie niet zo simpel, dat weet ik best).

Hebben jullie onverwachte bij-effecten van bijverdiensten ervaren? Welke?
(Ik wil hier niet ingaan op het vluchtelingenprobleem, dat is te complex voor het kleine stukje tekst dat iedereen heeft in de reacties)

Hoe het nu gaat - francaises in da house

Een van de tips om financiele onafhankelijk te bereiken, is om een bijverdienste te regelen. Naast je baan iets doen waarmee je verdient, en dat geld dan investeren richting die financiele onafhankelijkheid (of schulden aflossen).
Ik vond dat een goed idee, al had ik niet echt een idee hoe ik dat als alleenstaande moeder kon doen. Tot ik een advertentie zag waarin gastouders gevraagd werden. Ik was al moeder, en ik had een kamer over, dus het zou best kunnen. Thuis zijn moest ik toch, eten koken ook.
Dus ik heb dat geprobeerd, en het beviel. Er zaten zelfs pluspunten aan die ik niet bedacht had: een huurder wilde best een uurtje 's avonds op mijn zoon passen, zodat ik er zelfs extra bewegingsvrijheid aan over hield.

Bij het kopen van mijn huidige huis, zocht ik iets met een tuin, dat even duur was als een apartement. Bij dit huis was de zolder heel geschikt om te verhuren. Voor ons helemaal goed!
En de zolder is regelmatig verhuurd geweest. De laatste jaren wel minder vaak.
Deels omdat een financiele lat gehaald is; de aflossingsvrije hypotheek is praktisch weg.
Deels omdat Lief nu ook in dit huis woont, en de ruimte voor hem of mij toch wel fijn is. In een grappige bui zeg ik wel eens dat Lief mijn vaste kamerbewoner is - al hoeft hij niet op zolder te slapen ;-).
Deels ook omdat de studentenkamermarkt wat is ingezakt, en we niet bij een stadscentrum wonen - en onze kamer valt dan heel snel af bij de huurders.

Op dit moment is de zolder verhuurd aan een studente uit Frankrijk die in ons dorp stage loopt bij een bedrijf (in schoonmaakmiddelen). En toen bleek dat er een tweede studente ook kwam, die geen kamer kon vinden. Ook niet bij kennissen waar ik haar naar toe doorverwees. Het leek erop dat ze op straat moest slapen. Tje, toen hebben we uiteindelijk het kleine kamertje waar Lief zijn dingetje had, "even"  opgeruimd en een bed neergezet.
En toen hadden we er opeens 2 bij in huis!
Toch wel oeps! Gaat dat wel goed?

Het gaat goed. De douche is eigenlijk nooit bezet als ik wil, en we hebben 2 WC's. De dames willen regelmatig een weekend weg, dus onze prive tijd hebben we wel. Soms geeft het wat spanningen, maar iedereen is van goede wil om het gezellig te houden, dus dat lukt wel.

Het meest verrassende vind ik wel dat ik op heel veel momenten heb gevoeld dat we hier in huis dingen anders doen. Anders dan de francaises gewend zijn, en waar ze vervolgens iets over vroegen.
Was het het frans-nederlands verschil? Het ging vaak over zaken die we hier doen vanuit de consuminderovertuigenen of -experimenten. Ik dacht dat we hier redelijk normaal leefden, maar door de (heel vriendelijke!) vragen, besef ik nu weer op hoeveel manieren we hier consuminderen. En besef ik bij de uitleg aan de dames dat ik al die dingen ook wil blijven doen ook, het zijn goede dingen om te doen.
Dat is eigenlijk een soort van winst, psychologische winst, die ik niet verwacht had. Maar waar ik wel heel blij mee ben.

En het valt me ook op dat het eigenlijk toch nog wel tijd kost. Meer dan ik inschatte vooraf.
Tijd om de kamers op te ruimen en schoon te maken vooraf.
Tijd om de dames te ontvangen en wegwijs te maken in ons huis, ons dorp en in Nederland.
Tijd om vragen te beantwoorden over Nederlandse gewoontes, nederlandse liedjes.
Tijd om gezellig een keer samen een spelletje te doen.
Tijd om over de regels in huis te praten.
Tijd om te bespreken wat zij hebben gedaan in het weekend.

Tijd die ik niet aan andere zaken heb besteed, zoals bloggen. Maar ook tijd waar ik van heb geleerd. Heb geleerd hoe ik mensen leidt en stuur (op een vriendelijke manier)
Heb geleerd hoe veel (weinig) ruimte we  nodig hebben om goed te leven. We konden "zomaar" 2 kamers inleveren! Niet voor altijd, maar toch.....
Heb geleerd hoe we in Nederland anders zijn dan Frankrijk
Heb geleerd hoe frans de franse slag nu is: sommige franse dames kunnen prima iets schoonmaken, maar ze moeten het nut wel zelf zien.
Heb geleerd hoe de jeugd  weekenden doorbrengt; hetzelfde als wij vroeger maar net even makkelijker geregeld via airbnb en carpool apps.
En met z'n allen eens dat spel kunnen doen met 5 personen is gewoon leuk.
Allemaal ervaringen die je niet zomaar ergens anders kunt opdoen.

Voor ons is de som wel positief van deze verhuurronde. En natuurlijk levert het verhuren een stukje extra eigendom op (extra bijstorting).
Al zullen we ook blij zijn als we in de donkere dagen ons eigen nestje weer helemaal voor onszelf hebben, deze manier van bijverdienen bevalt ons nog steeds goed.

Heb jij wel eens een kamer verhuurd of een huis gedeeld? En beviel het?

Hoe het nu gaat - korte inleiding

Ik kreeg een heel lief commentaar of het wel goed met me ging. Ik blogde de laatste tijd niet meer.

Lief zo iemand. Voelt heel prettig dat er mensen zijn die m'n schrijfsels waarderen en zien dat ik besta.

Ik heb goed nieuws:

Het ging en het gaat goed met me.

Het ging goed met me omdat ik niet meer blogde. Ik had een heel druk hoofd, met zaken als baan zoeken, baan vinden (direct gevolgd door een tweede baan, daarover komt nog een blog), en een man die hoort dat hij zijn baan gaat verliezen, enkele studentes in huis en een kind dat een nieuw ritme zoekt voor een tussenjaar (en geen hulp meer van mama wil maar stiekum toch nog af en toe wel tijd kost). Als het zo druk is, probeer ik ook mijn rust te vinden in een dag, en is de dag zo om, elke weekdag wel op een andere manier. De weken vlogen. Combineer dat met 2x een lekker weekje fietsvakantie, en de bladeren vliegen van de loesje kalender.

Ik koos om een aantal zaken te laten vallen, waaronder het bloggen, zodat het lijf en het hoofd het bleven doen. In dat lijf is het trouwens aan het rommelen, en als ik geen rust neem, is het hommeles in mijn hoofd, mijn hart en mijn huis. Ik gok dat er nog wel een blogjes "goed leven in de overgang" gaat komen. Of meerdere, want dat schijnt niet in 1 kwartaal over te zijn.

Al met al lukte het wel om de belangrijke ballen in de lucht te houden (lijf, man, kind, huis, baan), maar niet om inspiratie te vinden om te bloggen. Dus het ging goed met me, mede omdat ik niet blogde.

Langzamerhand begint het stof neer te dalen en alle zaken beginnen meer standaard te worden en minder energie te kosten. Het bloggen doet me ook weer goed. Dus ik hoop dat ik nu weer kan gaan zeggen dat het goed met me gaat, mede omdat ik blog. En met alle achterstanden zijn er ook genoeg verhalen te vertellen. Daarnaast heb ik enkele keren wat vaags geschrijfseld, dus ik hoop nog wel een paar aardige blogsmet jullie te kunnen delen.

Tot schrijfs weer!