Om geld over te houden, zeggen mensen vaak dat je moet bezuinigen op luxe. Maar wat is luxe?
Stel nou dat ik nu alle uitgave die niet strikt noodzakelijk zijn om deze maand door te komen, "luxe" noem.
Dan is kinderopvang, zodat je baby niet onverzorgd alleen thuis ligt terwijl je werkt, dus geen luxe. Maar onkosten. Net als een pak om in naar je werk te gaan. Of je treinkaartje (als het te ver is om te fietsen of te wandelen). Net zo min als (basaal) eten, af een toe een kledingstuk, een kadootje voor een verjaardag en een keer jezelf kunnen (laten) vervoeren zodat je op die verjaardag of bij een vriendin komt. Sociale contacten hoeven niet duur te zijn, maar kosten wel iets. En enige sociale contacten horen bij een normaal leven. Bovendien, zonder sociale contacten heb je niet alleen een rotleven, maar ook geen hulp en kun je geen hulp geven. Tellen we dus mee.
Ik probeer hier een leven te omschrijven zoals de NIBUD vroeger optelde voor de bijstand: sober, simpel, en menselijk leven.
Maar toen ik deze basis probeerde te omschrijven, merkte ik dat het echt een lastig woord is, vol persoonlijke keuzes. Wanneer is iets te ver om te fietsen? Hoeveel verjaardagen is een simpel leven? Mag een pak van de kringloop komen? Mag opa op je kind passen, als hij al 10 jaar uit de gevangenis is?
En wat daar buiten valt is dan "luxe". Wat daarin valt, wordt door diezelfde persoonliijke keuzes bepaald.
En luxe splits ik dan nog op in zaken die wel of niet zinvol zijn. Wat ik onder " zinvolle luxe" laat vallen, kan je meer mogelijkheden geven voor de toekomst of meer grip op het leven geven. Een opleiding, of boeken, om kennis op te doen, cursussen om vaardigheden te leren. Extra medische mogelijkheden die je lijf fitter maken of je geest de mogelijkheid te geven het leven weer aan te kunnen. Extra transportopties, zodat je sneller of uitgeruster op je werk bent. Een app om beter te budgetteren. Al die dingen brengen je nu verder, of geven je meer opties niet in de problemen te komen. Uitgaven die misschien niet direct nodig zijn, maar wel zinvol. Voorlopig schaar ik die onder "luxe, mede omdat dat in veel politieke discussies nu de gewoonte lijkt te zijn.
Deze categorie vind ik wel degelijk zinvol. En ik zou wel degelijk willen dat iedereen de mogelijkheid had deze uitgaven te doen.
Dan zijn er luxe uitgaven die je geen power te geven maar wel comfort en genoeg; een mooie tas en een vakantie voelen heerlijk, maar geven nauwelijks power of grip op je leven. En tijd om lekker te schrijven aan een blog is waardevol, op allerlei manieren, maar levert meestal geen power voor een persoon. En even wegzwijmelen bij een tijdschrift of met je vriendin vreselijk genieten van een concert, zijn heerlijke herinneringen om te hebben. Lekker met de auto naar de hei voor een dagje wandelen, is een goed leven. Heerlijk parfum of lekker biertje.
Deze "zinloze" zaken kunnen je leven wel heel waardevol maken. Zeker als je ze bewust meemaakt en van geniet, zodat je later de herinneringen nog hebt.
Het wel de zaken, waarvan we een rekbare hoeveelheid nodig hebben. De categorie waarvan Ghandi zegt dat het hebbedingetjes zijn, als hij zegt "the earth has enough for everybodies needs, but not for everybodies wants".
Het zijn ook de zaken waarop mensen het eerst bezuinigen. Rekbare budgetpost.
Onderscheiden jullie ook basis en luxe zaken in je budget? En zit daar dan nog een compenent "zinvol" bij?
En ik ben zo benieuwd hoeveel mesen zich bewust zijn van de zinvolheid van hun luxe? Of is het allemaal gewoon?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten