Hoe het nu gaat - korte inleiding

Ik kreeg een heel lief commentaar of het wel goed met me ging. Ik blogde de laatste tijd niet meer.

Lief zo iemand. Voelt heel prettig dat er mensen zijn die m'n schrijfsels waarderen en zien dat ik besta.

Ik heb goed nieuws:

Het ging en het gaat goed met me.

Het ging goed met me omdat ik niet meer blogde. Ik had een heel druk hoofd, met zaken als baan zoeken, baan vinden (direct gevolgd door een tweede baan, daarover komt nog een blog), en een man die hoort dat hij zijn baan gaat verliezen, enkele studentes in huis en een kind dat een nieuw ritme zoekt voor een tussenjaar (en geen hulp meer van mama wil maar stiekum toch nog af en toe wel tijd kost). Als het zo druk is, probeer ik ook mijn rust te vinden in een dag, en is de dag zo om, elke weekdag wel op een andere manier. De weken vlogen. Combineer dat met 2x een lekker weekje fietsvakantie, en de bladeren vliegen van de loesje kalender.

Ik koos om een aantal zaken te laten vallen, waaronder het bloggen, zodat het lijf en het hoofd het bleven doen. In dat lijf is het trouwens aan het rommelen, en als ik geen rust neem, is het hommeles in mijn hoofd, mijn hart en mijn huis. Ik gok dat er nog wel een blogjes "goed leven in de overgang" gaat komen. Of meerdere, want dat schijnt niet in 1 kwartaal over te zijn.

Al met al lukte het wel om de belangrijke ballen in de lucht te houden (lijf, man, kind, huis, baan), maar niet om inspiratie te vinden om te bloggen. Dus het ging goed met me, mede omdat ik niet blogde.

Langzamerhand begint het stof neer te dalen en alle zaken beginnen meer standaard te worden en minder energie te kosten. Het bloggen doet me ook weer goed. Dus ik hoop dat ik nu weer kan gaan zeggen dat het goed met me gaat, mede omdat ik blog. En met alle achterstanden zijn er ook genoeg verhalen te vertellen. Daarnaast heb ik enkele keren wat vaags geschrijfseld, dus ik hoop nog wel een paar aardige blogsmet jullie te kunnen delen.

Tot schrijfs weer!