Winkeldronken

Vandaag heerlijke dag gehad (vrije dag....)
Naar de grote stad in de buurt gegaan, op de fiets, heerlijk uitgewaaid. Daar geshopd voor wat bijzondere dingen (die ze bij ons in t dorp niet hebben) en wat aparte eterijtjes (lang leve de islamitische slager). En wat kleding gekeken, voor netjes-op-het-werk heb ik eigenlijk weinig.
En ik voelde me raar in de winkels. Alsof ik dronken was. Er was zoveel te zien, zoveel te passen, om mogelijk mee te nemen. Zoveel moois. Zoveel lekkers.
Het overweldigde me. Ik verdronk een beetje. Goed denken was best lastig.

Uiteindelijk heb ik redelijk verstandige beslissingen genomen. Me aan m'n lijstje gehouden. Alleen voorraad meegenomen. Dat lukte omdat ik gewoontes heb, consumindergewoontes, die ik zonder nadenken kan doen. Koopbesluiten nemen op basis van vaste regels, of op basis van je lijstje. En anders komt het vast later wel. Als het voor mij bestemt is, ligt het er morgen ook nog wel. Daar kom ik dan voor terug. Hoeveel haast heeft dit nu echt?

Dus mijn portemonnee heeft niet meer geleden dan gepland van dit tripje. Maar het voelde wel raar. Ik voelde me opgejaagd, alsof ik koopbeslissingen moest nemen, terwijl niemand me dwong of in de nek hijgde.
De winkels zijn niet anders dan vroeger. Toen had ik dat gevoel nooit.

Of had ik toen dat gevoel altijd, eigenlijk? Misschien wel. Want ik heb de laatste jaren het koopvirus verloren, en besef dat ik alles heb ik moet en wat ik wil. Dus waarom shoppen? Dus ik kom nog maar heel weinig in winkels, of op de markt.
Misschien is het dat wel.

Met dit dronken-gevoel kijk ik eigenlijk met minder plezier naar de volgende keer uit, dat ik dingen moet zoeken. We zijn een feest aan het organiseren, en ik zoek wat aparte zaken. Dus dat wordt nog wel een keertje rondkijken.
Maar ik neem er in ieder geval de tijd voor, want dit dronken gevoel hoeft voor mij niet.

Is winkelen of shoppen voor meer mensen anders gaan aanvoelen sinds het consuminderen?