regen en zonneschijn

Fietsen was heerlijk gisteren. Tenminste, het eerste stuk dan: glorieuze zonneschijn. Maar ik zag de bui al hangen: letterlijk dan. Donkergrijze wolken, met daaronder slecht zichtbare huizen. En ik moest er dwars doorheen. Het was tien minuten vette wind met hagel, en sneeuw.
Op die momenten ben ik weer zo blij met mijn ligfiets met omkapping. Petje op, kap op, en het is wel te doen. En m'n dikke sjaal had ik al om.
Ik kwam droog aan op de sollicatatie. Daar even een schoon hempje aan, nette jasje aan, en ik was weer representatief.

Het gesprek liep helemaal goed. Ik had weinig zenuwen, hield mezelf voor dat dit leuk zou zijn, maar dat er nog weinig van af hing. Er zijn veel andere banen, en ik heb nog een paar weken gewoon werk. En dacht nog even aan de aanmoedigingen op m'n vorige blog. Dat hielp vast mee, want het gesprek liep soepel, en ik kon goede argumenten inbrengen.  Mijn halfuurtje research naar het bedrijf viel ook goed, zag aan de reacties van de headhunter. Mooi.

Aan het eind kwam wel nog een onverwachte vraag: of ik hoge salariseisen had. Pfffffffff, WAT! O nou ja. Stamel. Ik hoef niet direct een grote salarisverhoging, want ik ben bang dat er dan wonderen van me verwacht worden. En dit zou een leuke baan zijn, maar WonderWoman imago hoef ik niet. Dus gezegd dat ik dat niet direct had.
Stom natuurlijk, dit had ik moeten voorbereiden. Maar zelfs nu, achteraf, vind ik dat ik goed verdien, ook voor de banen die ik doe. Dit nog even buiten het feit dat ik van minder leef dan dat er binnenkomt.

Al met al wil de headhunter me voordragen bij bedrijf X. Prima. Altijd leuk. En hiji bevestigde dat ik zowiezo in de database blijf zitten.

Nu rustig wachten op de vervolgstappen: wil bedrijf X praten, wil ik na dat gesprek verder met deze baan (want ik heb ook nog wel wat vragen), salarisbesprekingen, assessment. Er is nog niets zeker. De headhunter kan wel postief zijn, maar dat is nou net zijn vak, dan is het nog geen feit he.

Terugweg was alleen maar zon. Mooi.

Ik merk dat ik een enorme egoboost heb van dit gesprek. (Ze jagen achter mij aan. Met eventuele salarisverhoging, duh! Dan kan mijn huidige werkgever toch niet helemaal gelijk hebben dat ie me niet meer wil hebben)
En puur feitelijk: oefening en in een bemiddelingsbestand staan (met positieve aantekening) is in ieder geval binnen.

Dus ik vond het doorstaan van de regenbui erg de moeite waard. Ik voel me eigenlijk wel goed. Bijzonder wat zo'n gesprek doet, ik zit echt anders, terwijl het verder alleen maar verplaatste lucht is geweest. Maar ja, zonlicht is nog minder en dat is ook heerlijk.....