Raadgevers in keuzes - deel 1: angst

"Voel de angst en doe het toch", de titel mijn allerfavorietste boek. Het verhaal is niet spectaculair, en er staan geen plaatjes in, laat staan mooie. Toch is het het laatste boek dat ik weg zal doen, omdat het me uit een rothuwelijk heeft gehaald, geholpen heeft een lieve vriend te vinden, een baan te vinden in een mannensector zonder mezelf te verliezen in gedrag dat niet bij me past en me uiteindelijk een zoveel rijker leven heeft gegeven.
Ik was een stresskip die daarvoor niets fout durfde te doen. Of eigenlijk van alles fanatiek deed om toch vooral maar goed genoeg te zijn. En daardoor zoooo vaak toch wel heel erg f$%^& moe was. Gek he? :-) Net iets andere angst dan deze dame, maar toch iets wat mijn leven doortrok en best lastig maakte.
Het boek laat zien hoe angst werkt in je gedachten, hoe het doorwerkt in je taalgebruik, en hoeveel het je leven kan bepalen (in een richting die je niet wil waarschijnlijk maar wel doet). En vooral ook hoe je dit stapje voor stapje kan ombuigen. Dat dat ombuigen eng is, maar in kleine stapjes kan. En elk stapje gaat helpen bij de volgende.
Nu durf ik alles, al heb ik niet overal de tijd voor: er zijn zoveel te veel leuke dingen in het leven. En ik kies gewoon wat leuke dingen.Ik kies er nu regelmatig voor om te rusten of van mn huis te genieten. Luxe, want ik kan ook wat anders kiezen.

Maar ik doe niets meer omdat ik bang ben. Of ik doe niets meer niet, omdat ik bang ben. Ik voel m'n angst, zie de angst als adviseur en denk na over de andere zaken die er rondomheen hangen.
En dan kies ik rustig.

Al met al heb ik zo geleerd dat bang zijn niet erg is. Angst is een raadgever, en soms een heel verstandige (ergens van afvallen is niet gezond, het is best goed dat een mens daar bang voor is). En soms een niet verstandige raadgever.
Ik ben panisch bang voor fietsen over hoge bruggen. Voor iemand die lange fietstochten maakt in Nederland een onhandige eigenschap, want een brug over de Waal of Rijn is me vaak te hoog. Dus ga ik dan niet?
Wel. Op een goede dag fiets ik de brug over, mezelf streng in de hand houdend. Op een slechte dag stap ik af, wend m'n blik af naar het midden van de brug en loop erover. Een keer zelfs met rustpauze ingelast halverwege de brug. Maar aan het eind van de brug fiets ik zowiezo weer lekker verder, met een trots gevoel in mijn lijf dat mijn angst niet gewonnen heeft.

Ik ben met dit soort acties ook steeds minder bang geworden voor de angst. Ik heb de angst niet overwonnen, de angst blijft wel. Maar elke keer dat ik m'n angst heb doorstaan voel ik beter en dieper dat angst een raadgever is, meer niet. Daardoor worden mijn keuzes gebalanceerder en beter, ik kies wat verstandig is of wat op de lange termijn goed gaat voelen, in  plaats van wat de angst dicteert.
Ik heb de afgelopen jaren ook veel gedaan en uitgeprobeerd. En ik durf eigenlijk alles nu. En met al die verschillende experimenten steeds helderder gekregen wat ik kan en wat ik leuk vind.
Binnen dit steeds grotere repertoire van keuzes kan ik steeds betere keuzes maken voor mezelf. Dat voelt zo rijk.
En die keuzes maken mijn leven mooi en goed, en steeds mooier en beter.

Dus elk stapje van de angst overwinnen, geeft me een rijker leven. Grappig he? Rijkdom zonder een cent uit te geven. Alleen maar een druppeltje of wat (angst) zweet. Ik zou bijna zeggen, dat kost niets :-)