"Ik heb het gewoon NODIG".
Een beetje genant gesprek dat ik laatst onverwachts overhoorde. Een gesprek tussen een vader en zoon.
Zoon woont bij zijn moeder, en vader woont bij zijn nieuwe vriendin. Vader betaalt alimentatie, conform het convenant. Zoonlief doet een vakopleiding, en vraagt vader schoolkosten te betalen. Vakopleidingen zijn tenslotte niet goedkoop. Vader wil weten waar het geld voor is, waar de rekening van is.
Het is een moeizaam gesprek. Zoonlief lijkt niets te kunnen vertellen. Een echte man, die het niet onder woorden kan brengen? Een zoon die iets verbergt en niet wil vertellen? Een zoon die zijn financien niet helder heeft en niet kan vertellen? Zoon roept alleen een aantal keer dat hij "het gewoon nodig heeft".
Raar verhaal, maar ik weet natuurlijk van alles niet over de situatie. Wat me raakte was de toon waarop zoon riep dat hij het gewoon NODIG had. Hard genoeg dat ik het door de telefoon heen hoorde.
Vader heeft gewone baan, administratief. De rekening lijkt hij te willen bijdragen. Hij geeft geen indicatie of het geld een probleem is. Of wil hij zeker weten dat zijn geld naar zoon gaat? Vader wil zoon zien, maar die heeft geen tijd voor hem. Zoon wil dat vader gewoon overmaakt.
Ik weet dat moeder een gewone baan heeft, administratief. Zoon woont bij haar, samen met z'n vriendin - die een fulltime baan heeft als in een slagerij. Een keurig gezin zo met z'n drietjes. Al weet ik niet veel van ze. Maar ze lijken het goed te hebben. Gewone mensen. Net huis met beeldjes geloof ik. Vakantie in Kroatie gehad.
Maar zoon klonk alsof het geld nodig was, omdat er geldtekort was. En zo heb ik gezin nooit gezien. Wat ik van ze zie (da's niet veel hoor), is keurig en netjes. En in mijn optiek regelmatig met luxezaken. Theaterbezoek, uit eten. Nieuwe kleren. Een bijzonder goed leven. Ik gun zoiets iedereen.
Wat zou zoon bedoelen met gewoon nodig, dan? Kun je geldproblemen hebben als je regelmatig luxe dingen doet? Dan kun je toch bezuinigen en wel uitkomen. Of zie ik dat te simpel? En luxe dingen zou ik niet bestempelen als "gewoon nodig".
Ben ik te bescheiden? Denk ik te klein en heeft een mensen gewoon regelmatig zulke dingen nodig?
Het voelde een beetje als de real life versie van "dubbeltje op z'n kant". Maar dan wel de spannende trailer, waarbij je het hele verhaal nog te horen moet krijgen.
Net zoals bij dat programma, snap ik de hoofdpersoon niet. Waarom stellen mensen alle onderdelen van hun leven als "gewoon" en is eigenlijk alles "nodig"? Onderdak moet je hebben, maar een mens kan toch zonder vakantie? Kleren zijn wel handig, maar tweedehands kan toch ook? Zo zijn er zoveel keuzes en maar een beperkt aantal zaken die echt moeten.
Of was het dat de zoon niet wou ingaan op andere uitgaven, en "gewoon nodig" als excuus zei. Denk ik te verantwoordelijk, als je geld hebt uitgegeven aan luxe zaken, moet je niet zeuren als je tekort hebt voor de supermarkt? Wilde zoon de connectie tussen uitgaves niet maken? Of kon hij dat niet?
Maar ik moet de uitzondering zijn, en de zoon veel normaler dan ik. Als ik de statistieken kijk, he. Dan krijg ik het idee dat de meeste mensen als raadgever in keuzes de optie "Geen/n.v.t" nemen. Geen keuze maken, althans niet bewust. Ook niet voor belangrijke zaken als geld (zeker belangrijk als je het niet onbeperkt hebt), opvoeding van je kinderen, of waar je je tijd aanbesteed.
Misschien ben ik teveel een nadenkert. Misschien is dat wel erger geworden door een rothuwelijk en een lange periode alleenstaand moederschap. Dan heb je veel zaken beperkt (geld, tijd, energie) en rendeert het wel direct en levert het veel op om goed na te denken en slim te kiezen.
Maar er moeten in Nederland nu toch veel mensen zijn voor wie geld en/of tijd en/of energie erg beperkt is. Voor zoon was in ieder geval geld beperkt. En nog hoor ik dan vaak "gewoon nodig".
En ik snap het niet. Echt niet! Kan iemand mij raad geven hierin?
Zijn er mensen die ideeen hebben waarom mensen voor "gewoon nodig" kiezen? (en niet nadenken of uitzoeken)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten