Vrijdag: Misselijk, spieren die afwaswater nadeden, en een hoofd waar alles hetzelfde vage was. M'n rug kon met die spieren de blessure van de afgelopen week niet meer compenseren, dus deed bij het minste of gerinsgste (lees meer dan een paperback tillen), zeer.
Duidelijk gevalletje ziek dus. Ik meld me niet vaak ziek, maar thuiswerken ging niet, alleen liggen op bed, met mn ogen dicht. Met als voornaamste beweging soms mn ogen opendoen of de kat aaien, die naast me lag. Katlief had zich een onaardige hoofdwond bezorgd, en moest duidelijk TLC hebben. En katlief zorgde ervoor dat ik me lekker kon ontspannen. We waren een goed team.
's Avonds wat beter, dus ik heb wat in de keuken gescharreld tot er een maaltijd op tafel stond. En dat was leuk om te doen. Na het eten ging het wel weer soepel bedwaarts. En mijn volgende boek van Pern was alweer uit.
Zaterdag een klusslijst vol administratie en opruimklussen. Manlief heeft zich woest geweerd in de schuur. Ik heb ook 3 schuurpapiertjes opgeruimd en een blik verf. Blikje, daarna heb ik wat zaken op marktplaats gezet. Opgaande lijn, maar nog niet topfit. En eten smaakte me nog niet, mn eetlust keek nog naar niets uit en m'n darmen voelden argwanend aan. Voorzichtig eten kon wel, maar genieten is het nog niet.
Zondag met plezier ontbeten. En zowaar een stuk dringende administratie voor de notatris gedaan. Dus dan kon ik echt wel helpen klussen hoor! Eehhh, maar een plank de kamer doordragen maakte me misselijk, en m'n rugspieren hadden toen ook hun portie alweer gehad.
O. Lukt schilderen? Daarvan staat ook genoeg op de dringende lijst, dan voel ik me nog wel nuttig.
Dat lukte. Zeker met hulp van stoel en trap en de goede houding houden, maar het lukte. Gelukkig. Dus van allerlei schilderklussen opgepakt en m'n chagerijn op afstand kunnen houden.
Maandag naar het werk, maar de fiets thuisgelaten en van de diensten van de buschauffeur genoten. De mazzel was dat het werk eindelijk eens rustig was. Eindelijk die stapel moet-ook-nog klusjes wegwerken. Pffff.
Dat was bijkomen. En nu het lijf zo'n beetje functioneerde, had ook mn hoofd en mn gevoel de nodig uitdeuktijd nodig na alle stress, merkte ik. En met de vleugels van mn gevoel en crativiteit een stukje uitgeslagen voelt het leven anders. Heel anders.
Ik merk nu pas hoe geniepig je bij stress stukje bij beetje elke keer een stukje inlevert. Een stukje creativiteit dat je compenseert met meer plannen of meer doorzetten. Een stukje genieten waardoor je zo moeilijk nieuwe energie op doet. Spanning die zich in steeds meer hoekjes en gaatjes van je lijf vast gaat zitten totdat het eigenlijk niet meer echt lekker voelt - maar waar ligt dat nu aan?
Ik geniet nu dat ik gewoon op kan staan zonder dat mn rug klaagt. En m'n eten is weer lekker. Maar dan ook echt lekker, dat de smaak doordringt voorbij m'n mond. Echt genieten.
Alles is leuker zal ik maar zeggen, zonniger of lichter.
Zelfs op deze regendagen.
En waarom heb ik het zo ver laten komen? Waarom heb ik niet eerder op mezelf gepast?
Tja. Nou ja. Tja. Verbouwen met diverse klussen en aannemers tegelijk. En lekkere drukte op het werk. En m'n zoon helpen voorbereiden van z'n studie. Allemaal echt belangrijke dingen. En die "moesten" of in ieder geval zo ver mogelijk gedaan worden binnen de energie die ik beschikbaar zag. Want je laat je kind of je huis toch niet in de steek. Dan mag het zonnig zijn, maar ga je niet in de zon zitten, maar die klus doen. En snel koken, zodat je ook nog....
Toch?
Vooral het feit dat ik de planner ben hier, en degene die oplet voor iedereen en op iedereen, maakt dat mijn energie uitstroomt. Enne.... de laatste tijd heb ik niet veel dingen gehad waardoor de energie weer binnenstroomde.
En dan is het net als bij geld: op een gegeven moment kom je tekort. Dus dan heb ik tekort op mijn energie rekening.
En dat snap ik dan niet eens.
Tenminste, mijn verantwoordelijke stemmetje snapt er nix van. En dat stemmetje is nogal de baas in dit soort situaties. En die krijgt weinig energie van alle situaties, want er lukt nog niet alles, en er moet continu bijgesteld worden. Dus die is nogal bazig.
Niet mijn verstandige rekenkantje, die zo lang kon consuminderen en uitkomen met geld.
Niet mijn chaotische praatkantje.
Niet mijn filosoofje.
Niet mijn dromerige sci-fi liefhebbertje, hoewel ik wel lekker veel sci-fi gelezen heb in de avonduren. En dat hielp.
Niet mijn creatieve maakstertje, hoewel die nog wel haar momentjes had als er iets af is in huis. Maar da's maar soms, want er is nog veel niet af. En anderen doen veel meer, ik ben meer van de plannen en het regelen in de avonduren na het werk. Dus dan telt het niet bij mij, he.Niet mijn liefhebbende en beminde vrouwen kant. Want manlief klus harder dan ik en heeft weinig puf voor lieve woordjes.
Niet mijn lui-met-een-heerlijk-drankje-in-de-zon genietertje. Dat is trouwens een dwergje met een piepstemmetje, die hoor je bijna nooit boven de andere stemmetjes uit.
Al die andere stemmetjes leveren dus geen bijdrage. En wie betaalt de energierekening dan? Eeehhh... niemand.
Da's niet handig he. Rood staan bij jezelf. Dan kan je het beter bij de bank doen, daar kun je een contract of een deal mee sluiten.
Als je eigen energie beneden peil is, heb je gewoon geen poot om op te staan.
En da's helemaal onhandig als jij de steunpilaar van het huishouden bent.
Dus ik moet zorgen dat ik ook energie laat binnenstromen. Dat moeten is nog moetender dan het moeten van de huizen en zoon enzo.
Genieten af en toe. Rusten soms. Maffe dingen doen. Grappige dingen doen. Dat soort dingen.
En, op dit moment zie ik het.
Eerlijk.
Echt!
Ik beloof het!
Ik heb het me eggies voorgenomen! Erewoord.
Ik ben benieuwd of ik zo helder blijf de komende weken. Misschien moet ik eens wat meer gaan vertellen over vanuit die andere kanten van me, om ze actief te houden en er leuke energie van te krijgen. Want anders zou ik zomaar in dezelfde valkuil kunnen lopen...
O nee, natuurlijk niet. Ik had het toch beloofd....
Of heeft iemand nog andere (betere?) tips?
Het goede nieuws is wel dat het nieuwe huis bijna af is, en dat het oude huis verkocht is. Dus zowel letterlijk en figuurlijk verdwijnt er dan een energierekening.
Per 1 augustus zijn we alleen nog in het nieuwe huis. Dat is dan ook goed leefbaar, al zullen we ons nog wel maanden vermaken met de klussenlijst die er dan nog is. Maar klussen wordt dan 1 of 2 dagen in de week ipv fulltime. Dat moet gaan helpen. En dan is het leuk, en niet moeten.
En we kunnen hopelijk tussendoor ook genieten. Van wat er wel af is. Van even in de tuin zitten (ipv heen en weer tussen 2 huizen), biertje er bij. Theoretisch en volgens Bartjens moet het allemaal prima lukken en makkelijk kunnen, het is een ruime planning.
Maar ja.....
Hoe niet-verstandig ben ik de komende tijd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten