zondag 15 maart 2020

Wat doe je binnen?

Corona. COVID19.
Dus je bent verstandig, en een goed mens, dus je wast je handen en je blijft binnen.

Wat DOE je dan?
Dat vind ik zelf al een uitdagende vraag, en dat geldt dubbel als je kinderen hebt.

Tuurlijk, de televisie is leuk. Social media ook, en met Insta, Youtube, FB en Pinterest kun je best een dag vullen. Meerdere dagen!
Maar.... wordt je daar gelukkig van? Waarschijnlijk niet heel erg. Ik word altijd zo wee van een dag hangen op social media.

Wat kan een mens nog  meer doen?

Als moeder van een autist kon ik vaak niet weg als ik dat wilde, en heb ik ruim kunnen oefenen. Ik heb ontdekt dat mensen gelukkig van veiligheid, sociale contacten en zinvolle bezigheden worden.
Ja, ja, mooie geleerde woorden, maar nu even conreet graag.

OK - Concrete ideeen in het sociale:
  • maak eens een praatje met je huisgenoten. Had je nooit tijd om te praten met je kinderen, je man, je vrouw? Nu is je kans! Lekker praten over onzin, over het nieuws, over waar je van droomt als dit over is.
  • Ga maffe liedjes zingen samen, en youtube karaoke's zingen. Lachen is heul gezond! Leer hun jouw lievelingsliedje, en hoor wat er nu voor moois uitkomt.
  • Samen koken (met spullen uit de voorraad). Je hebt nu alle tijd voor experimenten. Voor recepten waar je nooit tijd voor had. Dat brood eens bakken van dat pak dat je nog had liggen. Zelf pizza maken met de restjes uit de groentela.
  • Doe eens een spel met je kinderen. Zeker als je met kerst een spel had gekregen (of vorige kerst) en je dat nog niet hebt gespeeld.
  • Leer je kind fietsen. Niet anderen aanraken!
  • Houd een moppencompetitie.
  • Leer je kind knutselen. Is nog goed voor hun fantasie en motorische vaardigheden ook. Bonuspunten als je zelf ook een mooi kasteel maakt of een nieuw apparaat ontwerpt. Extra bonuspunten wie dat zonder Pinterest kan.
  • Leer je kind een fietsband plakken.
  • Ga samen pannenkoeken bakken. Of als je kinderen klein zijn: hou een pannekoekversiercompetitie.
  • Bel je moeder of oma en klets lekker bij. Neem rustig n zelfgebakken koekje er bij. Vertel over die nieuwe serie die je op netflix hebt gezien & help haar de app te installeren. Vraag haar speciale recept en leer t te maken morgen.

  • Als je naar de winkel gaat: Neem voor je oude buurman de boodschappen ook even mee. Check even #coronahulp of je favoriete social media. Zieken en ouderen gun je geen extra coronakansen, toch? En dan de boodschappen voor de deur neerzetten.
Concrete ideeën waar je niet eens andere bij nodig hebt, maar zelf verder mee komt en je beter van gaat voelen of beter van wordt:
  • Nu ik minder reistijd heb, ben ik begonnen met elke ochtend 10 minuten yoga. Geeft tikkie rust en tikkie gezondheid. 
  • Maak EINDELIJK dat hoekje schoon. Je kijkt er nu de hele dag naar. Ik ga de ramen op m'n werkkamers eens lappen.
  • Lees al je tijdschriften die er nog lagen. Lekker zen en beter.
  • Doe een online cursus, er zijn er heel veel. Zo kom je goed voorbereid de coronatijden uit! En wat geestelijke gymnastiek doet een mens goed.
  • Naast de zen is het echt leuk een push-up challenge te doen. Planking mag ook. Met huisgenoten, of online. Kost 5 minuten. Je voelt je even beter, en je komt sterker dan vroeger de deur straks uit.
  • Ruim n kastje op, wedden dat je nog aan voorraad ontdekt! Scheelt weer stress voor het naar de winkel moeten. Elke dag een kastje of laatje mag ook. Tip: Ik zou niet gelijk mn hele klerenkast doen, dat overweldigt bijna iedereen.
  • Pak dat crea werkje op, dat nog lag. Heerlijk zen wordt je daar van.En iets moois kunnen sturen aan een zieke zonder naar de winkel te hoeven, is best handig nu.
  • Leen een e-boek bij de bibliotheek. Dat kan nu in coronatijden zelfs zonder abonnement! Dat is reizen vanuit je luie stoel. Kan zelfs in bed, bijvoorbeeld als je ziek bent...
  • Maak je fiets schoon. Fietsen is een coronaveilige transport methode, en maakt boodschappen doen makkelijker, want je fiets kun je wel altijd parkeren.
  • Draai EINDELIJK die schroef in van dat laatje. Dan erger je je daar niet meer aan. Of zet die knoop aan je jasje/broek. Maak je eigen kleine wereld lekker irritatie vrij
  • Fiets een rondje (op je schone fiets), het blijft de komende dagen droog. Niet op een vol terras gaan zitten, gewoon op een bankje of boomstam je bammetje opeten. De buitenlucht is echt lekker, en je werkt nog een beetje aan je gezondheid.
  • Stuur je belasting dit jaar op tijd in. Misschien moet je dan wel eerst:
  • elke dag een halfuurtje administratie bijwerken. Niet alles tegelijk willen doen. En wees trots op elke stap en map die je zet.

Hou het binnen! -2

Hoe erg is Corona? Om te beginnen....

Ten derde: Het virus is alleen dodelijk voor de zwakken; de ouderen en de mensen die al ziek zijn. Ja, voor zover we weten. Maar...... Iedereen krijgt het. Niet iedereen wordt er ziek van. Nog minder dodelijk ziek. En van de mensen die op de Intensive Care (IC) komen, overleeft de helft. Best wel OK dus.
Jahaaa. Maar als er 3,8% doodgaan (cijfers uit Wuhan) en 10 miljoen Nederlanders worden ziek, dan gaan er toch 380.000 mensen dood. Da's best fucking veel meer dan normaal. En we hebben 17 miljoen inwoners, dus reken zo maar op een half miljoen doden - ergens in het komende jaar.

Ten vierde: alle cijfers in dit verhaal gaan ervan uit dat die ziekenhuizen goed kunnen werken.
En daar zitten de kleine lettertjes van het virus: Als we allemaal tegelijk ziek worden, of zeg allemaal ziek worden binnen de 3 weken die 1 patient op de IC nodig heeft om beter te worden, dan hebben we niet genoeg IC bedden. En niet genoeg beademingsapparatuur om de ernstig zieken (die paar procent van de grieperigen die ernstig ziek werden, weet je nog) te laten ademen.
Dat is het adembenemende scenario, waar Italie nu middenin zit. En waar de ziekenhuizen in Breda en Maastricht zich op voorbereiden.
En dan heb ik het nog niet eens over voldoende testen en voldoende mondkapjes.

Dan moeten de doctoren dus kiezen wie er mag ademen. En wie niet (en ja: die patient gaat dus dood).
In Italie hebben ze dus veel hogere sterftecijfers in sommige ziekenhuizen. DUH zegt de wiskunde, maar een mens is heel verdrietig over doden die je had kunnen voorkomen.

We zien vandaag de mensen omvallen die 5-10 dagen geleden besmet raakten. En die vullen de IC bedden al goed op.
Die mensen hebben natuurlijk allemaal anderen besmet. Zonder dat te willen, maar het virus let niet op intentie, die hopt alleen over waar ie kan. Die besmette mensen gaan de komende dagen omvallen en de IC's overvol maken.

Dus tegen de tijd dat ik ziek wordt (want ik, ikke ben natuurlijk nog niet besmet. Zo denkt iedereen van zichzelf), is er geen IC bed meer. En voor mijn oude vader ook niet meer. En voor dat lieve meisje met astma uit de straat hierachter ook niet meer.
Daarom moeten we allemaal ff wachten met ziek worden. Dus ff wachten met elkaar tegenkomen, een hand geven, enzo. Alle kansen op besmetting minimaliseren: weinig naar de winkel, en andere noodzakelijkheden, verder nergens naartoe.
Denk aan - voor de vuist weg - deze getallen:
Image

Dus nogmaals een heel groot applaus voor alle mensen die nu door moeten werken en dat niet thuis kunnen:
Alle mensen die zorgen dat de winkels volliggen, zeker de winkelmedewerkers.
Alle mensen in de gezondheidszorg.
Alle politie (kunnen hun contacten ook niet uitzoeken).
Alle mensen in de kinderopvang (zodat de groepen hierboven kunnen werken)
Alle leraren die nog naar school gegaan zijn en naar school gaan ??? volgende week.
En iedereen die ik vergeet.


Wat je doet binnen? Da's een volgend blog.

Hou het binnen! -1

Corona. COVID19. Een griepje. Achh.... Hoe erg kan het zijn?
Een griepje klinkt als iets wat we kennen, en dat kan nooit zo erg zijn. Al is mijn oma aan de griep overleden, maar goed, zij was oud (ik geloof 75) en een ziekig mensje. Dus dat sommige mensen eraan doodgaan, kennen we ook.

Nu is COVID19 wel uit deze virus familie. Maar dit is wel het rotjochie uit de familie. De wiskundige getallen uit de epidemiologie: 2x zo besmettelijk, 3-6x zo vaak dodelijk (al zeggen de notulen van onze medisch specialisten 30x). Zelfs dat klinkt nog niet direct dodelijk. Toch?

Direct dodelijk is het ook niet, dat is het hele geniepige van dit virus. Als ik een virus was, en de wereld wilde platleggen, dan zou ik veel van de eigenschappen van COVID19 willen hebben.

Ten eerste: Het duurt meestal een dag of 5 tot 10 voordat je merkt dat je ziek wordt. In die 10 dagen besmet je alle mensen die je aanraakt, of die oppervlakken aanraken die jij aanraakt. Dus: gedraag je als een goed mens en doe alsof je besmet bent. Want dat weet je pas over een week!

Die vertraging betekent ook dat wat we nu zien aan zieken, de mensen zijn die 5 dagen geleden zijn besmet. Of 2 weken geleden. Toen we het allemaal DUH vonden. En rustig doorgingen met werken, reizen met OV, handenschudden, verjaardagszoenen geven - en nog naar verjaardagen gingen. Heerlijk voor dat virus! Party time. Lekker doorhoppen!
Dus wie weet heb ik ook wel wat gekregen, ik werk op een afdeling waar veel internationaal gereisd wordt EN waar een aantal Brabanders werken. Ik weet het niet. Ik merk het wel.

Ten tweede: Het virus is een stuk besmettelijker dan griep. En hoe dat doorwerkt op de verspreiding,
is voor mensen heel slecht te begrijpen. Onze hersenen snappen lineaire verbanden, maar geen exponentiele verbanden. Ook hoogopgeleide mensen voelen dat niet aan, al kunnen die wel de sommen erover maken. Misschien dat dit artikel met kleine filmpjes helpt, mij in ieder geval wel (en ik schijn bizar analytisch en wiskundig te zijn - whatever).

Dus ik was mijn handen tegenwoordig veel vaker, en volg de andere tips.
Ik wil nog naar het volgende level, dat ik ook mn telefoon afneem. Zoek je hotelzeepjes op en leg die overal in huis - en dan wel gebruiken he.

Dus lekker binnen blijven, of naar buiten gaan zonder contacten. Fietsen kan, wandelen kan, samen zingen door het raam kan. Social Media mag best, al zijn er leukere dingen te doen.
Maar het is niet snugger op kantoor te gaan zitten, naar de kerk te gaan, te gaan tango-en, te gaan vergaderen met de energiecooperatie, etc.
Nu doen!

En even een heel groot applaus voor alle mensen die nu door moeten werken en dat niet thuis kunnen:
Alle mensen die zorgen dat de winkels volliggen, zeker de winkelmedewerkers.
Alle mensen in de gezondheidszorg.
Alle politie (kunnen hun contacten ook niet uitzoeken).
Alle mensen in de kinderopvang (zodat de groepen hierboven kunnen werken)
Alle leraren die nog naar school gegaan zijn en naar school gaan ??? volgende week.
En iedereen die ik vergeet.

Ten derde:
https://twitter.com/markwby/status/1238867143363567616?s=20


maandag 9 december 2019

Wat will dieses Weib?

Wat wil ik nou, nu ik later groot ben?

Dat FIRE is allemaal wel heel leuk. Maar als dat einde van je werkende leven daadwerkelijk voor de deur staat (nou ja, het wordt van het voorjaar), dan is het toch echt wel lastig om te bedenken wat je dan gaat doen.

Eerst sloeg ik een beetje dicht. Omdat het te vaag was, denk ik, of het echt -echt -toch echt wel ging gebeuren.

En toen het besluit reëel voor me was, kwamen de ideeën. Natuurlijk op de meest ongelegen momenten, maar ik heb toch een aardige lijst weten te verzamelen van wat ik wel zou willen doen. Een greep uit deze lekkere-koekjes-trommel: Lerares worden. Uitslapen en ontbijten in het zonnetje, en dan oneindig boeken lezen, van die lekker dikke! Met thee en dropjes er bij en een kat op schoot. Pleegkind nemen (of meer dan 1?). Een eetbare tuin maken. Mijn gemeente omtoveren tot een duurzaam paradijs voor fietsers door vrijwilliger te worden bij de fietsersbond en bij het Repaircafe. O, en ik heb altijd willen leren beeldhouwen.

Nou, dat uitslapen combineert goed met die pleegkinderen hé!


Een mens is zo lekker logisch en consistent, zeker in z'n gevoelens.  En als je niet oplet, ook in je besluiten dus ook dus.

En lerares, dat wordt je zomaar even. Op zich heb ik een universiteitsdiploma van een tekort vak, dus ergens aangenomen worden zou me nog best lukken. Maar ik ben zo'n mens dat dan ook echt kinderen wat wil leren, dus dat wordt dan nog aanpoten met lesgeven, studeren om een graad te halen, en alle zaken die leraren er nog "even" bij doen. Zelfs parttime denk ik dat dat aardig een week vult.

Kortom, dit was alleen wat ik wil.
Niet wat ik kan.
Niet wat werkt in mijn leven.
Niet wat de maatschappij ruimte voor geeft.

Er zitten wel veel ideeën in waarmee ik de wereld een stukje dichterbij wereldvrede krijg - altijd goed. Al is het maar omdat ik vredig soezend in de zon lig te lezen.
Je zou bijna denken dat er een rode draad is in mijn wensen......

Met 2 andere zaken op mijn ideeënlijst ben ik voorzichtig stapjes verder aan het zetten. Of ik het kan. Of het werkt in mijn leven. En of ik daarmee een stukje ruimte in de maatschappij kan scheppen.
Ik ben er wel een beetje heul onzeker over, dus ik noem ze hier bewust niet. Als het lukt, dan horen jullie het later. En anders kan ik met stille trom nog een nieuw project proberen.
Want dat mag hè, als je later groot bent.

Denken dat je iets kan omdat je het nog nooit gedaan hebt.
En als het niet lekker smaakt, dan gewoon een ander lekker koekje uit de koekjes trommel pakken.
Want helemaal weten wat ik wil, blijft moeilijk.

zaterdag 7 december 2019

Wennen, dus energiebesparing

M'n leven is op dit moment erg wennen.
Wennen, dat zoonlief woont zonder dat ik dingen moet zorgen (lang leve de goede begeleiding!). Dus m'n avonden en weekend zijn van mij. Da's lang geleden   eigenlijk   een soort van. OK. Eerst uitrusten en dan gaan we. Ns nadenken, wat doet een mens dan? (de televisie is na de verhuizing niet teruggekomen)

Wennen, dat ik me steeds minder druk maak om m'n werk, en die literatuur steeds minder bijhoudt. Want dat gaat ophouden. Sommige delen vind ik nog steeds leuk, maar al het andere laat ik liggen. Alweer een stuk waar m'n energie niet naartoe gaat. En wennen aan waar ik me nu druk om wil maken. Want het nieuws stroomt over van verhalen, ook overstromend van belangrijke verhalen. Zelfs als ik Stephen Covey's circle of influence er bij haal.

De overgang is over, dus wennen aan mijn nieuwe leven. Nou ja, van de week weer een opleving. Of dat gewoon een strubbeling in het werk die zoveel impact had? Nou nee, vroeger kon ik daaroverheen stappen, nu vrat de irritatie me gewoon op. Dat stuk overgang mag best weer wegzakken. Dus de afgelopen dagen weer goed gegeten, goed gemediteerd, goed bewogen en gerust. En even een fijne extra vingervrije handschoen gebreid. En ik voel mezelf weer terug komen. 
Dit nieuwe omgaan met mezelf (inclusief het rusten), is wel wennen. Want ik doe dingen (of doe dingen niet) veel meer gebaseerd op hoe ik me voel en hoe ik in m'n energie zit. Veel minder op wilskracht en discipline, zoals vroeger. Maar zonder wilskracht, discipline en zonder doel wordt het niets, vind ik. Dus een nieuwe balans zoeken.

Dus ik heb regelmatig avonden "niets doen". Dat wil zeggen, uitrusten, lezen en denken over wat goed voelt, wat ik wil, hoe ik dingen wil.
En dat voelt raar. Het is ergens best zwaar.
En tegelijk voelt het heel lui, zeker als de hulp komt van een pot thee, en het gezelschap van een dekentje en een kat op de bank. En die bank doe ik soms meer dan 1 avond in de week, dat ken ik helemaal niet! En met zo'n dekentje blijft de thermostaat op een bescheiden getal staan.
Ik verwacht dat er nog wel een flink aantal avonden zullen volgen van dit caliber, de energiebesparing is deze winter goed voor elkaar!

(Gelukkig heeft het voorraam in de woonkamer besloten te gaan lekken, dus ik mag zeker ook nog bewegen.)

Kortom, mijn leven zit vol
wennen
verwarring 

en 
woeste pogingen nieuwe inzichten en uitzichten te vinden om te komen tot het goede kompas.

woensdag 4 december 2019

Het went langzaam; en een langzame vakantie

Nu ik het hardop tegen familie gezegd heb, voelt het als een feit. Ik ga over 4 maanden met pensioen.

En wat ga ik dan doen?

Met onze fietsgekte, is het niet meer dan logisch dat we een lange fietstocht gaan maken. 2 en 3 weekse tochten zijn voor ons de normale vakanties. We willen nu meer. 3 maanden lijkt ons wel wat. Nu zitten we dus te dubben waar we naar toe kunnen. En willen.

Gibraltar.
De watervallen bij Plitvice.
Athene.
En wat voor andere mooie plekken willen we aandoen?

O. Blijven jullie in Europa? Niet verder?
Nee, vliegen vinden we te schaamteloos tegenwoordig, zeker voor iets wat alleen voor ons plezier is.
En Europa heeft moois genoeg om maanden te genieten. En ook vind ik Oost-Europa avontuurlijk genoeg, zeker als ook deze zomer weer "toevallig" een "uitzonderlijk" recordtemperatuur mag noteren, of "goh opeens" een hittegolf kent.

Dus we lezen fietsboeken, turen naar kaarten, bezoeken fietsforums op het internet.
Tellen tandjes van de versnellingen en ja: er moeten bergverzetten bijkomen.
Misschien nog wat spullen vinden op marktplaats (een goede donsjas? Niet elke dag na Pasen is hittegolf en we komen bergen tegen. Benzinebrander?).

Ik heb niet eens tijd om te breien deze winter, lijkt het.


vrijdag 22 november 2019

Aankondiging: iets zeggen werkt anders dan denken

Afgelopen zondag hadden we familiedag. Gezellig iedereen bij elkaar. Die kans heb ik genomen om tegelijk een flink aantal mensen te vertellen dat we een datum hebben voor ons pensioen: maart 2020.

En het hardop zeggen leverde niet alleen felicitaties op (en veel verbaasde blikken), maar ook winst in mijn eigen hoofd: twijfel verdween, ideeën kwamen.
Maf effect. We zijn al 2 maanden aan het denken wat we dan willen doen, moeizaam, vaag. En nu opeens is het "echt". Terwijl de datum natuurlijk nog steeds in de toekomst ligt, er niets getekend is, niets gestort, niets feitelijks veranderd is.

Drie maanden geleden pakte ik de invulsheet voor werkende mensen van het internet. Na een maand had ik alle cijfertjes bij elkaar gesprokkeld. En toen was het schrikken! Want het leek erop we eigenlijk al konden stoppen! Dat onze uitgaven gedekt zouden zijn door ons al zo lang opgespaarde centjes.
Dat was eigenlijk best schrikken. Dus dat zou betekenen dat vrije leven ging er echt komen? Dus ons huidige leven ging weg??? Dus logischerwijs, kwamen toen ook allerlei angst gedachten en twijfels. Direct stoppen zou betekenen dat er tijden komen die dicht bij nul lagen. En, en, en mijn contract van de leukste baan ever duurt nog tot maart. En, en, en, wie weet heeft zoonlief nog hulp nodig. En, en, en kun je wel vertrouwen op pensioen en AOW?

Dus hebben we eerst niets gezegd. Eerst zelf wennen aan het idee.

Dan ga je raar rondlopen op je werk: hier ben ik over een half jaar niet meer. En nadenken: wat doet een mens dan de hele dag als je niet werkt? Luieren en boeken lezen is na 2 weken vakantiegevoel niet leuk meer, ben ik bang. Je wilt iets "af" hebben aan het eind van een uur, dag, week, maand. Je wilt samen met collega's iets doen. Ik heb duidelijk weinig KoosWerkeloos-genen.

Daarna eens bij vrienden iets opperen over "vroeger met pensioen gaan dan je 67e". En kijken hoe mensen reageren. En volledig vrijblijvend bij een borrel filosoferen en brainstormen. En de wereld stortte niet in. Dat was wel fijn.

En na dit soort gesprekken besef ik wel dat ik dingen in de wereld anders zou willen zien. En dat als ik niet werk, ik daar een duwtje aan kan geven. Ik ben geen aansprekend figuur (merk ik op mijn werk al), dus ik krijg de maatschappij niet een kant op geduwd (zoals Baudet, Rutte of Thunberg doen), al wil ik dat nog zo graag. Ik kan wel nu helemaal vrij kiezen om mijn sterke kanten in te zetten voor bedrijven/organisaties die ik vooruitgang gun. En dan valt mijn huidige werkgever af (geen slecht bedrijf, bekend als 'n voorloper in z'n sector, maar ik vind dat er niet genoeg gebeurt om een goede toekomst te bereiken terwijl ze zeker meer zouden kunnen).
Dus ik ben met lijstjes bezig wat ik dan kan & wil. Dat lijstje vult makkelijk een werkweek of 3 - per dag.

Volgende stap was tegen goede vrienden zeggen dat we serieus plannen het werken voor geld aan de kant te zetten. Dat leverde milde verbazing en vooral veel: "leuk voor je!" 's op. En we als vertelden dat we eerst willen gaan fietsen, vindt iedereen dat logisch. En braindstormde met ons door. Wij zijn fietsgekken, en staan officieel zo te boek. En niemand vraagt wat je daarna dan gaat doen, ook best grappig.

Dus toen de familiedag kwam, hadden we toch al wel een beetje geoefend. En durfden we wel. Maar ik was toch wel zenuwachtig, eigenlijk. Maar het waren gewoon woorden die uit mn mond kwamen, en dat is best te doen.
Totdat ik zag dat de dochters van die rijke oom met hun mond open stonden. Oh. Dus het was eigenlijk toch wel een beetje een bijzonder iets? Ja. Niet iedereen redt FIRE, dat is ook wel zo. En je 50e is niet supervroeg, maar voor veel mensen toch wel een stuk vroeger dan ze rondom zich heen horen.
Felicitaties. Vragen. Doorpraten over wat we dan gingen doen. (Fietsen - O ja natuurlijk). Het was een fijne ervaring.

Wat me echt verbaasde wat dat er in mijn hoofd daarna andere gedachten kwamen. Ik was er niet meer bang voor, voor niet werken. Het was nu gewoon zo. En we hebben ook niet gezegd dat we nooit meer werken of nooit meer iets betaalds doen, dus dat "mag" ook nog gewoon.
En opeens was er ruimte voor ideeen. Wat ik wil gaan doen (blog, als experiment). En het fijne is: ik moet zo weinig, dat ik ook nog alle andere dingen op mn lijst kan uitproberen. Alle tijd voor, toch? Maar dat wordt voor een volgend blog.

vrijdag 15 november 2019

Eruit/ Erin

Eindelijk, eindelijk is er weer week aan het eind van mijn energie. In plaats van nog een heel stuk werkweek door te moeten (als je eigenlijk al helemaal moe bent).
En dan ben ik ook nog zon moeder die d'r zoon wil helpen. Want echte depressie (met pijn en volledige apathie er bij). Dat terwijl hij zich door een studie worstelt die modern lesgeeft ipv didactisch verantwoord, laat staan goed lesgeeft aan een autist. En in onze moderne samenleving is zorg bureaucratisch, vol wachtlijsten en mantelzorg, dus ik had genoeg te doen om te zorgen dat hij van de zelfmoordlijst af kwam.

En tussendoor ben ik langzaam uit die overgang gekomen. De overgang die bij mij sneaky veel energie wegzoog. En concentratie vernaggelde. En irritaties onder een elektronenmicroscoop legde, of was dat "gewoon" een depressie?
Het was fijn weer nachten door te kunnen slapen. Het is fijn als je je weer kunt herinneren wat je aan het doen was. En een klus of puzzel te kunnen maken. Het is heel fijn als je je eigen gedachten weer kan afmaken in je hoofd, dus weer kunt nadenken.
En mn omgeving vindt het ook heel fijn dat ik weer gezellig doe. Weer eens een klus oppak. Beloftes kan houden. Met een idee kom.

Eigenlijk zodra die staat zich een beetje aandiende, zakt zoonlief door zn hoeven. Dus m'n energie en ideen gingen eerst naar zijn hulp, met hem gepraat en gebeld, formulieren voor m ingevuld, voor hem gebeld. En na 16 maanden inschrijving heeft hij sinds deze zomer goede begeleiding, die niet alleen er voldoende uren is, maar ook snapt waar z'n problemen zitten en af en toe een oplossing weet. En de GGZ heeft net 2 maanden langer ook contact met m en doet behandelingen. Dus langzaam kruipt zoonlief uit t gat en durf ik 's avonds te ontspannen.
Weet je dat dat letterlijk verandert wat je ziet van de wereld? Ik kan weer genieten van n kop thee. Ik kan weer nieuws kijken zonder irritatie of verdriet. Ik zie zelfs weer bloemen in de berm. Best wel aardig zo, die wereld.

Dus nu zelfs tijd+energie om m'n password te vernieuwen (tuurlijk, die was ik vergeten) en een blogje te tikken.
Ben benieuwd hoe dat zich in de toekomst gaat uitwerken. k hoop dat ik wat blogdraden weer kan oppakken en wat nieuwe kan starten.
Volgende blog ga ik verder, en heb ik wel een spannend verhaal over onze geldzaken. Ben benieuwd wanneer me dat lukt (ik heb goede voornemens van morgen ofzo, maar het zou zo maar volgende week kunnen worden)

maandag 14 augustus 2017

Overgangen

Het afgelopen jaar was niet drukker dan andere jaren. Maar voor mij was het wel contiue boven de grens van leuk-zijn. Dus ik heb heel regematig stapjes terug gedaan. Gerust, Bijgekomen. Enz.

Nu was me al opgevallen dat ik qua maandgedoe niet meer ongeregelmatig was. (Ik! Die op het halve uur regelmatig was. Ja, een half uur per 4 weken) Dus die overgang zou wel bezig zijn. Ja. Vast wel, maar hoeveel last heb je daar nu van?
Van zweten had ik niet zo'n last. En dat rare slapen dat was alleen toen dat project op mn werk zo druk was, dus zoveel last kon het niet zijn. Bovendien, als sterke vrouw zeur je er niet over, je doet gewoon wat er gedaan moet worden.
En als ik netjes mn sporten dee (in mijn geval: naar het werk fietsen, 3-4 keer per week ruim 20 km), dan was mn lijf in goede conditie en had ik van dat zweten ook geen last meer. En gezond eten doen we hier al jaren ruim groentes, genoeg fruit, voluit volkoren, weing vlees, etc) Gewoon gezond leven, sporten, en dan valt het best mee. Niet zeuren!

Maar.
Maaaar.
Maar waarom is iedereen dan zo irritant? En heb ik het gewoon GEHAD met alles. En veel mensen om me heen?
Ik wil gewoon nikx, en wat ik dan nog doedaar mogen mensen respect voor heben. Anders doe ik het gewoon toch niet? R$%^&*
In mn hoofd raasden de woeste zinnen door elkaar (en soms tuimelden ze ook mn mond uit). In mn lijf tuimelen de spanningen en pijscheutjes door elkaar.
En alle stukjes energie die ik had, ging daar meestal wel aan op. Want ergens had ik nog wel door dat het niet heel handig is om de rest van de wereld voor R#$%^& uit te maken.

Dus de bank is mijn vriend geworden. En mijn katten zijn ook errug blij met me. Want ik zit vaak (dus dan is de schoot van de baas weer beschikbaar, joepie!)

En de concentratie was ook niets, met al dat tuimelen in mn hoofd, dus een blogje schrijven voelde als een bergbeklimming. En de mount Everest is een expeditie, geen lollig uurtje op een avond. 
Dus nu even niet. En weer even niet. Een jaartje lang.

Afgelopen weekend voor het eerst weer een weekendje weg gedaan. Bij ons, als fietsend stel, is dat een dagje fietsen, ergens een fijn restaurantje proberen, slapen bij vrienden op de fiets en via een andere route terug. Meestal kom ik daar heerlijk van bij. Vakantie! genieten!! Rust!

Maar nu even niet.
Ik voelde me een vaatdoek op fietsschoenen. Rustig peddelend zijn we er wel gekomen, maar ik heb niet genoten. Ook niet met even rusten tussendoor. Ook niet met de lieve gastadresjes waar we lief en fijn ontvangen zijn. Ook niet met de mooie omgeving waar we doorheen gingen, met veelal nog zon ook. Nauwelijk tegenwind gehad. En toch staat me vooral het vaatdoekgevoel bij.

Ik wil alleen maar lezen (net ontdekt dat de bieb de nieuwste serie van Robin Hobb heeft!) En liggen -in bed of op de bank.
Da's best anders dan ik was, dus in dat opzicht is het zeker een overgang. 
Het schijnt er ook bij te horen. Maar eigenlijk heb ik ook hier geen zin in.

Vast wel, best wel, maar ik vind er geen zak an. En het mag van mij gewoon over zijn, dat o-gedoe. Dat ik alles teveel vind. Dat ik regelmatig verdrietig ben over manieren van meman die ik voorheen OK vond, of lief. Dat alles van binnen los lijkt te zitten en ik continue lief moet zijn voor mezelf. Ik wil helemaal niet lief zijn. Ik wil gewoon zijn weer en mezelf weer voelen. Van iets kunnen genieten zou ook best leuk zijn.

Volgende week zal ik wel weer kunnen zien dat er een opgaande lijn in zit. Ik kan af een toe een klusje thuis doen. Ik heb nu eindelijk weer een manier gevonden om een blog te tikken, na de verhuizing en de verandering van de werklaptops. Normaal had me dat 2 weken gekost, nu 5 maanden. Ik heb soms een leuke avond met een stel nieuwe vriendinnen. Met de vitamines die ik heb uitgevogeld, zijn er minder dipdagen.
Ja hooor. De ellende is soms even weg of minder. Maar leuk is het nog niet echt.
En ik ben nog niet uit de tunnel, en het eind zie ik ook niet.

Dus ik kan nog niets leuks vertellen.
Of had ik al gezegd dat ik een vast baan heb gekregen? Volgende blog maar doen, hoe ik die overgang voor mekaar heb gekregen?

vrijdag 12 mei 2017

Hoe lang TV tijd?

Bij de verhuizing is onze TV achtergebleven. En we hebben geen nieuwe gekocht, tot nu toe. en we leven nog!

En tot nu toe bevalt t leven zelfs.

Ik brei en lees, manlief studeert nu voor een nieuwe baan. En zoonlief studeert ook. Dus we missen niets.
En we spelen alle spelletjes.
en ik zing weer in een koor.

Dus waarom TV?

Beter gezegd: hoe redden andere mensen t om elke avond een uur of langer achter de buis te hangen.
Spoiler: ik heb wel n smartphone. Met Pinterest. En Twitter. Dat vermaakt ook aardig en kost ook tijd.

En we hebben nu wel n tablet gekocht, om online filmpjes fijner te bekijken.
De tablet gaat mee op vakantie. Ik hoop zo vaker te gaan schrijven. ben beneuwd wat er van dat experimet komt.

Maar toch snap k niet waar je de tijd voor TV vandaa haalt. Wonderlijk he, waar je tijd voor hebt?

vrijdag 5 mei 2017

de beste investering

Hoe krijg je een goed leven?
Je hypotheek aflossen is verstandig, meestal dan. Net zoals geen schulden maken. En een goed leven heb je door te genieten van het zonnetje, en van andere mooie dingen. Dan kun je gaan discussieren of dat nieuwe dingen moeten zijn, maar das voor een ander blog. Heb je vakanties nodig voor een goed leven? Werk? Gezondheid? Wat een goed leven is, is eigenlijk best lastig om goed te omschrijven, en dan ook nog wel een beetje verschillend voor diverse mensen.

Dus wat is wijs? Waar wil je je tijd en energie in investeren?
YOLO?
Of juist consuminderen en minimalistisch leven?
Of gewoon niet nadenken en hard werken&hard spelen?
Daar zit ik nu al mn hele blog over te dubben (en op de lange winteravonden over na te denken) en te lezen en...

Kreeg ik net een kadootje van het leven en kwam ik een bijzondere video tegen. Een interessante studie die een  eeeh best goed onderbouwde hint geeft welke factor de beste voorspeller voor geluk en voor een goed leven is.
Dus neem even 13 minuutjes en kijk even. Ik denk dat dit is de beste investering voor een goed leven.

Ik ben er zelf al mee bezig, en wil er nu nog meer energie in steken. Jammer dat het net zo makkelijk is als afvallen....
Heeft er iemand tips?

zaterdag 8 april 2017

Zithoek past best op de fiets

Op mijn eigen kamer heb ik nu een zithoek. En ik heb m met de fiets opgehaald. Dus ik ben heel trots op mezelf vandaag. En gelukkig in mn nieuwe leeshoek.

Nu moet ik jullie wel een beetje  teleurstellen, na deze pretentieuze titel.
Mijn kamer is niet groot. Het is de entresol boven onze slaapkamer. Hij is 3 m lang, ruim 2 m breed, en heeft 2 schuine zijden. Het horizontale plafond is 20 cm breed.....

Dus groot is de kamer echt niet. Hij is zeg maar... eeeh.. klein. Wel groter dan mijn vorige kamer, die was 2x2 meter, onder de schuine kant.
En ik vind het heerlijk, ik heb iets met "onder de schuine kant" leven. Evengoed, is het wel een tetrispuzzeltje om daar mijn bureau en mijn zit/lees/mediteerhoek in te passen.

Het bureau was vorig jaar al gelukt. Fijn dat die zo snel af was, omdat ik regelmatig een dag thuiswerk. En daar was ook ruim plek voor.
En we hadden een extra raam in de voorgevel laten maken, zodat het ook echt als kamer voelt. Er was al een velux raam, maar nu is het echt een kamer-kamer.

De zithoek was tot nu toe 2 schapevachten in de hoek bij de trap, tegen de leuning aan. Met uitzicht op beide ramen, dat dan wel. En toch wel eeh..  spartaans.
In deze "riante" kamer past natuurlijk een gewone stoel ook niet, laat staan een bank. Toch wilde ik wel iets lekkerder zitten dan op de grond op een vachtje.

Nu vond ik bij mijn hofleverancier (de kringloopwinkel), een zitzak. In mijn favoriete kleur. En van precies de juiste hoogte, en breedte. Lekker zittend. Helemaal gaaf, geen krasje of slijtplekje. Voor vijf en een halve euro.
Ik kwam alleen maar voor een ijsscheplepel en een opbergmandje. Maar dit stond al een tijd op mn verlanglijst, maar op Marktp.laats kon ik maar geen geschikte vinden. En waar ik een budget van een tientje had gesteld.
Dus het mocht van mezelf.
Dus ik heb m meegenomen, zomaar pardoes.
Gewoon op de fiets.



Natuurlijk was ik op de fiets, de winkel zit bij ons 3 straten verderop. Duh!

Maar zo'n zitzak op de fiets, is niet helemaal gewoon natuurlijk. Aan de andere kant: zo'n zitzak is goed te vormen. Een stuk in "fietstasvorm" maken lukt makkelijk. En hij is niet zwaar. Dus het past best wel. En dat touwtje dat je op de foto ziet, heb ik toch altijd bij me, want dat zit aan de fietstas vast tegenwoordig (nu we op 4 fietsminuten van de kringloop wonen).
Is dit nu out-of-the-box denken?
Ik zal maar zeggen out-of-the-fietstas vervoer.
En enniewee, ze hier zijn ze wel wat gewend, want ik zag niemand omkijken toen ik naar huis fietste. Het fietste ook prima.

En het naar boven tillen, helemaal naar "zolder" was natuurlijk nog veel makkelijker.

Nu zit ik lekker op mijn kamer. Heel lekker, precies hoog genoeg om comfortabel te zitten met mn benen, en ik pas precies onder de schuine kant. Lekker knus.

Ik heb even snel een foto gemaakt van mijn hoekje.
Dus even een spoiler: niet schrikken van mijn hoekje op zolder, hoor.

Ik ruim goed op, vind ik, en ik hou alleen de dingen waar ik emoties bij heb. Maar die hou ik wel graag in mn eigen hoekjes... Dus de foto is zoals ik hier leef 
en geniet, 
niet zoals een stylist het mooi maakt voor een catalogus. 
Ik zit hier omringd dus door mijn lieve dingen, in mijn eigen hokje. Ik zie de hemel als ik hier zit. En 's ochtends heb ik de ochtendzon, totaan de middag.
Nu hoor ik allerlei vogeltjes fluiten, en soms de kippetjes van de buurman. Terwijl ik dus zit met mn boek en thee.
Dat is een goed leven.

En dan ben ik ook nog blij dat ik geen milieubelasting heb veroorzaakt, geen last had van levertijden, en het spaargeld lekker op de rekening kon laten staan (waar ik trouwens eens wat mee moet gaan doen ivm rente. Even op de to-do-lijst zetten)

Jazeker, ben ik blij met mijn fiets. En het touwtje.
Vervoeren jullie ook wel eens rare dingen op de fiets? En hoe reageren mensen dan?



woensdag 29 maart 2017

Belasting voelt als nog een keer verhuizen

Vandaag de belasting gedaan. Op tijd.
Niet heel vroeg, maar de energie dipt nog steeds bij tijd en wijle. Zeker voor dit soort klusjes. :-)
Wel een beetje trots dat ik het formulier heb afgemaakt, al voelt het als nog een verhuizing. Of zoiets.

Maar mensen, wat ben ik blij met zo'n vooringevulde aangifte! De meeste dingen hoef je dus niet meer op te zoeken. Wat zeker met alle inlogcodes die ik dan nu zou moeten opzoeken, nogal tijd en energie zou vreten.
Pffff.
Dank u <de baas van de belastingzaken, wie was dat ook al weer?>

Wij hadden vorig jaar de verhuizing. En die gegevens stonden niet allemaal goed in de aangifte. Bovendien moet je dan redelijk wat extra dingen opgeven (die mag je dan ook aftrekken, dus motiveert iets). Notarisnota's doorgeplozen enzo. Wat bankbrieven doorgevlooid. Weer even vechten met de herinneringen aan de hypotheekgevers, die service geen onderdeel van hun product vinden. Thee pauze!
En allerlei details aankruisen - voor elk oud en elk nieuw hypotheekleningdeel. Duidelijk een k-klusje.

Verder zorgkosten en giften uit de administratie opgeduikeld.
Vind ik niet heel erg vervelend, maar het rooft wel tijd. Manlief hielp een beetje mee, en nu is niet alleen alle administratie opgeruimd (van het hele jaar), niet alleen de mappen op een mooie nieuwe plek ingeruimd, maar is ook de kast onder de schuine kant bijgeklust.
Dat dan weer wel. Dus het voelt ook nog een beetje als winst, dat die k-klus is gedaan.

En nu alle aftrekposten op een rijtje staan, en compleet zijn, is de winst van deze moeras-expeditie helder: dankzij de extra aftrekposten van de verhuizing krijgen we een beetje terug. Van die 165 euro kunnen we een lang weekend van weg, schat ik. De kosten van ons spaargeld werken tegen, maar gelukkig nog niet teveel.
Tegelijk is dat besef wel een goed hamertje om wakker van te worden: ik moet echt eens goed gaan kijken naar beleggingen waar ik het mee eens ben en van kan slapen. Daar had ik al wat over uitgezocht, maar volledig beslissen en doen is dan eng enzo....

Misschien moet ik maar hier hardop zeggen dat dat gedaan moet zijn voor we een heel lang weekend weggaan voor onze trouwdag (1 mei). Dan voelt het ook beter om dat stukje vakantiepot uit te geven, want die komt dan weer terug he.
Je innerlijke boekhouder gebruiken om je luie, bange kant te porren. Zo probeer ik mijn eigen manager te zijn.
Afbeeldingsresultaat voor goede baas zijn

En vanavond eten we kliekjes, heb ik besloten, want ik ben nu weer een tikkie brak. En Martine houdt me scherp genoeg dat ik lief mag zijn voor mezelf (zelfs als je niet ziek bent). En vrijdag (de normale kliekjesavond) komt heel gezellig een vriendin langs, dus gaan we iets lekker koken.
Dus dan mag het. Voor een keertje.

Gebruiken jullie dit soort truucs ook om door rotklussen heen te komen?

vrijdag 17 maart 2017

Consuminder sjaaltjes??

De afgelopen winter was het wennen aan het nieuwe huis. En ik heb hard gewerkt, en-dus veel gebreid om het hoofd rust te geven. Het breien heeft 2 mooie, en warme, sjaals opgeleverd. Laat dat nou heel lekker zijn in ons nieuwe huis. Dus ik vind de sjaal consuminderig, al zijn ze van dure wol.

NieuweHuis is n jarendertig woning, en ondanks onze isolatieinspanningen is het een kouder huis dan onze oude geisoleerde jarentachtig huis. (Ik wil echt niet weten hoe NieuweHuis was zonder isolatie!)
We zijn wel blij met NieuweHuis, want het veel dichterbij van alles, zodat we 2x zoveel doen in een weekend. En de weekenden lijken dus ook 2x zo lang. Boswandelen EN even naar de bieb of naar de winkels op een weekdagje. En mijn lijf vind af en toe treinen ipv fietsen (24 km enzo) toch wel fijn als er lang heul hard gewerkt moet worden.
En laatst op een weekavond met zoonlief naar de bios, was een soort bijzondere ervaring.

Als ik hard moet werken (met mijn hoofd) combineer ik dat graag met haken of breien. Van werken krijg ik een vol hoofd en een moe lijf. Van handwerken in de stoel rust mijn lijf uit, voel ik me toch nuttig, en het maken van net-leuk ingewikkelde patronen (liefst zelfbedacht) houd mn hoofd plezierig bezig en ontspannen. Zoiets als dit soort kabels.
(sorry voor de foto, ik krijg het niet duidelijker, de kabel valt best subtiel in de verkleuring van de wol weg)

En laat ik nou ontdekken dat er in onze nieuwe woonplaats een geweldige breiwinkel is. Wat hebben die mooie wol! Ik ben daar heel stout geweest afgelopen herfst: ik heb wel 2 keer wol gekocht in een mooie kleur en kwaliteit. Beide genoeg voor een klein truitje, want ik wilde wel iets comfortabels kunnen maken. Dus het is ook echte wol, en deels echte wol geworden, en ik heb ook echt kleuren gezocht die ik heel mooi vind en blij van wordt.
Dus ik heb wel in de uitverkoop hoek gekeken, maar echt goedkoop was -ie niet. Beide sjaals hadden ca. 35 euro aan wol. Dus dat voelde echt heel luxe om te kopen. 

Bij de Zeeman was er goedkopere wol. Dat heb ik ook bekeken. Maar die voelde niet lekker aan. En die was niet mooi van kleur, vond ik. Vorig jaar wel, toen heb ik daar wol gekocht, maar dit jaar niet.

Met al die goede redenen (mooie wol, vol hoofd) heb ik dus de afgelopen winter veel gebreid.
En het werden 2 sjaals, van patronen van Pinterest. Gratis patronen.




Een lange sjaal met aan beide uiteinde een mouw. Die kan ik als halve trui (mouwen+col) dragen, of meer als ornament. Op de foto draag ik m over een lichtblauw shirt.
In beide gevallen hebben je armen het wel lekker warm.




En een driehoekige sjaal die als een minitentje om me heen valt, waarin ik in mn eigen hoekje ga zitten lezen of mediteren. Dat hoekje is op zolder, en dat is niet warm in de winter. Maar met die sjaal goed te doen. Want hij komt tot onderaan mn ruggegraat, dus best een goed maatje.

Het maken er van heeft me veel lol opgeleverd (ik hou van kabels breien, en de paarse sjaal is ondersteboven gebreit, dus dat was lekker puzzelen)


En nu ik ze om heb, zit ik heerlijk warm te wezen, ook op de koudere plekjes in huis. En ik geniet van de kleuren en de patronen. En ik geniet nog een beetje na van het maken.

De wol was voor beide sjaals niet echt goedkoop, maar toch voelt dit als een consuminderactie. Ik ben door die sjaals tevredener met mijn huidige leven tijdens het maken, en tijdens het dragen. Minder stress-dus-maar-wat-lekkers-eten. Minder stookkosten. TV kopen hebben we uitgesteld, want ik was lekker bezig de hele winter, en manlief had ook nog geen drang. Misschien komt de TV er niet eens.
Misschien had het goedkoper gekund, maar dan had ik de sjaals niet vaak gedragen, en zeker niet met zoveel plezier.

Was dit nu consuminderen of niet? Ik kom er niet zo goed uit...

donderdag 16 maart 2017

Het volk heeft gewonnen

Het is een goede dag. Sinds weken sta ik eens op met hoop.
Hoop omdat mijn landgenoten blijkbaar net als ik toch íets willen doen, al weten er velen met mij niet wat. Maar stemmen kunnen we ieder geval.

En gestemd hebben we.
We hebben een uitslag met bizar veel winnaars, en eigenlijk maar 1 verliezer (als is dat wel een grote verliezer, Aschermenou). Veel partijen hebben zetels gewonnen, dus er zijn er veel blij.

Ik vind persoonlijk dat er geen partij de grote winnaar is, maar dat de grote winnaar "het volk" is. Het volk dat massaal is gaan stemmen, en duidelijk maakt dat het dit systeem niet kwijt wil.

Hoe we de regering gaan doen, wordt een puzzeltje, al is het geen onmogelijk puzzeltje. Maar goed, dat bekijken die Hagenaarse policiti maar. Vanaf nu kan ik als kiezer weinig meer.

Mijn echte zorgenpunt is dat er nog steeds 15% van de Nederlanders heeft gestemd op een partij die dingen wil die in de grondwet niet kunnen. Die een ander soort land willen, met andere grondwet en andere soorten wetten? De winst is dat dat niet genoeg is om te regeren. Pffffff
Maar helemaal blij ben ik er niet mee, met die 15%.

Alle andere mensen ben ik blij mee, al zal ik het niet met iedereen eens zijn. Aangezien nooit vertel wat ik heb gestemd, zal ik ook nu vertellen waar ik het niet mee eens ben.
Maar zolang we partijen hebben die ergens voor staan, die samen praten, plannen maken en de uitvoering goed laten lopen, ben ik blij genoeg om niet te willen verhuizen.
Om te willen blijven leven in dit land, waar we er meestal iets moois van maken. Laten we hopen dat dat deze keer ook weer lukt, en ons land een goed leven kan bieden voor iedereen die er woont en zijn best wil doen voor een goed leven.
En de uitslag geeft genoeg hoop dat we dat weer gaan doen!

woensdag 22 februari 2017

veel banken

Sinds de verhuizing heb ik onze geldzaken langzamerhand op orde gekregen. Wat rekeningen opgeschoond. En het huis zelf ook. En nu is er een bank bijgekomen.

Zo een waar je op een regenachtige dag op ligt. En hangt. En lekker kan lezen, want het voeteneind is zonder rugleuning. Chaise-Longue heet t dan.

Een vriendin had er eentje in mijn favo-kleur (turqoise), met mooi blader patroon. Precies de kleur die in de eetkeuken bij ons is. Ik had al eens laten vallen hoe mooi ik die bank vond, en als ze m wegdeed...
Die vriendin is aan het ruimen in huis. Of ik nog interesse had?
Ja! Oh echt wel!

Ze wilde de bank wel aan mij geven.
Toen hij zondag neergezet werd, vond ze het toch wel moeilijk (zij vindt m ook erg mooi, maar ja, die nieuwe indeling he). Dus riep ze dat ik m te leen had, en als ze m terugwilde, dan ....
Maar ze riep ook dat hij in ons huis wel erg goed paste, qua kleur als bij onze huiskamer indeling. Hij past nl precies in de hoek van de kamer die we voorheen niet gebruikten.

We zien het wel.
Voorlopig genieten we er van, hij wordt echt druk bezeten. Dat zwarte bolletje is onze ene kat. En je ziet dat de zon er net over heen heeft geschenen.
En hij staat mooi, alleen kijken is al genieten.

Als ze m echt terugwil, ook prima. Dan weten wij in ieder geval of een chaise longue past bij ons leven en onze huiskamer.

En de katten hebben nu 1 luie stoel, 2 voetenbanken, een wollen vloerkleed, 1 kattenmeubel, een 3 zitsbank en een chaise longue om op te loungen. Of zeg je bij een kat liggen als een pasja?

En raad eens waar onze 2 katten om en om op liggen sinds zondag?
Juist......

woensdag 28 december 2016

Geen spaarekening, wel rendement halen?

Sparen levert niets op. Net meer dan nul als je de rente van de bank ziet, maar als de inflatie meetelt dan is het minder dan nul. En als je vermogensbelasting moet betalen, omdat je boven die grens zit, dan is het al helemaal negatief.
Dus doen wij al een tijdje aan crowdfunding. Onder andere.

Crowdfunding heb je in diverse smaken.
Het betekent altijd dat iedereen (de crowd he) kan intekenen op een project en daar geld in steekt. Soms krijg je daar niets voor terug - behalve het goede gevoel dat je het project hebt geholpen. Soms krijg je er een ervaring voor terug: meekijken in het gebouw of bij repetities. Dit zijn vaker kunstprojecten, de sites hiervan ken ik niet.
Soms krijg je het opstartende product terug (kickstarter.nl), in een eerste editie, of met handtekening, of tegen een gereduceerde prijs.
En soms is het gewoon een zakelijke deal, met papierwerk en boekhouderscontroles. Waarbij je rente of dividend ontvangt. Gewoon een lening dus, jij leent geld aan een bedrijf en die betaalt terug. Soms krijg je een privilege van een bedijf bijj (kaaspakket bij een kaasboer), meestal niet. Er zijn soorten leningen, met diverse regels van terugbetalen qua termijn of voorrang bij faillissment. (geldvoorelkaar.nl)

Met de huidige rentestand worden deze manieren om je geld ergens in te steken (met dus diverse soorten rendement, in euro's en gevoel) steeds p.opulairder.
Zelfs Nu.nl meldt het in het jaaroverzicht

En ik vind het een goed idee.
Je hebt zo meer mogelijkheid zelf te bepalen waar je geld naartoe gaat, en waarmee jij dus mede zorgt dat iets doorgaat of niet. Dat is een heel concrete macht.
Meestal ligt die bij banken (die geld wel of niet uitlenen), en discussieert de eerlijke bankwijzer dan weer met de banken over een duurzame manier van doen.
Bij crowfunding kun je direct zelf "stemmen". Je kunt bepalen of die biologische slager z'n winkel kan openen nou net een goed idee is (bio!) of niet (zielige diertjes)? Mag die financieel adviseur z'n praktijk uitbreiden, van jou dan, of niet?

Als je dit doet, krijg je ook ook meer begrip voor een bank. Je bent dan met dezelfde soort beslissingen bezig (gaat dit wel renderen?), en je begint te begrijpen hoe lastig die beslissingen soms zijn.
Want rendement is onzeker, zeker vooraf he.
Moet een balletdanser gesteund worden in zijn opleiding? Of een piloot? De eerste is economisch minder rendabel - waarschijnlijk. Zoveel verdienen balletdansers niet, en ze kunnen ook last van hun lijf krijgen. Maar kunst is beter voor de wereld dan vliegtuigen. Toch?
En het gaat hier wel om jouw centjes, die je waarschijnlijk weer terug wilt zien.Toch? En hoeveel rente is dan acceptabel voor het risico dat je met je centjes loopt. 8% rente is heel gebruikelijk bij dit soort projecten.
En hoeveel laat je het maatschappelijk renedement meetelen, bij je eigen centjes, en hoeveel tellen de pure euro's mee die je terug wilt zien.

Zonder risico is dit allemaal niet, maar je hebt hier wel veel meer zicht op de risico's. En waarschijnlijk ook meer gevoel bij projecten, omdat je zeker begint met projecten van eeen vakgebied dat je kent, of van projecten die bij jouw woonomgeving horen.

Wat vind jij van crowdfunding? Van het principe?
En welke site ken jij er nog meer van?

maandag 26 december 2016

zorgverzekering geloof ik niet

Van de week hadden we hier zomaar opeens de zorgverzekeringen vergeleken en besloten. Lekker klaar nu. We zijn gegaan voor de goedkoopste optie, nou ja de goedkoopste waarvan wij geloven dat die echt kan bestaan.

We begonnen met zoeken op verschillende vergelijkingssites. Verschillende ja, want niet alleen hebben verschillende vergelijkingssites verschillende sets aan verzekeringen in overzicht.
Ook hebben de verschillende vergelijkingssites verschillende deals gemaakt met de verzekeraars. Als je doorklikt en de verzekering afsluit, krijgt die vergelijkingssite nl. een vergoeding. Als kijker krijg je soms ook een (deel van die) korting - om je over te halen via deze vergelijkingssite af te sluiten.
Dus vandaar een rondje langs diverse sites. Bijzonder vond ik zorgkiezer, waar je een goed doel kunt steunen door via hen af te sluiten, ipv kortinng krijgen. En natuurlijk namen we de consumentenbond mee, als hopelijk iets onpartijdigere vergelijkinssite.

Bij alle invuloefeningen hebben we natuurlijk wel dezelfde voorwaarden ingevuld. Anders kun je de premies niet met elkaar vergelijken.
Hetzelfde EigenRisico (ER) overal, en alle andere vinkjes ook hetzelfde.
Wij hebben weinig aan aanvullende pakketten, dat geld sparen we liever voor als er toch nog wat gebeurt. Bij ons is dat nl. niet veel wat vergoed zou worden vanuit zo'n pakket. Alleen manlief heeft een gebit waarvoor een verzekering een zinvolle is (soms kosten, en dan hoge).
Wel vinden we allemaal het heel belangrijk dat je bij alle zorgverleners terechtkunt. Gewoon naar een fysio of ziekenhuis kunnen, daarvoor heb je een ZKverzekering. In NL hoeven echt geen ziekenhuizen die belachelijk (stom, duur, inefficient) werken uit het systeem gepest te worden. Misschien is dat zo in andere landen, dat weet ik niet. Zelfs zoonlief (19) zei dat -ie dit belangrijk vond. Anders is het geen echte verzekering, vond hij.

Toen bleek onze bestaande polis iets duurder te zijn, dan de goedkoopste die we konden vinden. Hoe kwam dat? Vorig jaar was dit de goedkoopste.
Dus we zijn gaan doordenken waarom onze huidige polis net iets duurder uitkwam. Kon het goedkoper?
Ervaringen gecheckt.
Mwah valt mee, over elke verzekeraar zijn er mensen die moeite hebben met de kleine lettertjes of de klantenservice, en dan negatief doen. Maar bij de een niet veel meer dan bij de andere verzekering.

Dus gaan we bij onze huidige verzekeraar blijven of gaan we voor 8 euro per maand goedkoper (over n jaar praten we over 110 euro)?

We blijven.
Want we geloven niet dat t goedkoper kan. Dan moet de goedkopere verzekering toch ergens hoekjes afsnijden. Slechte service of toch slecht vergoeden. Of ziekenhuizen afknijpen.
Ik heb wel geloof in mijn huidige verzekeraar. Dat -ie het handig doet en efficient. Ook omdat andere verzekeraars en de minister m rebels en lastig vinden. Vind ik wel een goed teken. En hij is altijd als eerste met de premie-voor-volgend-jaar, met uitleg en al. Dat lukt alleen als je alles strak georganiseerd hebt, en weet waar je over praat. En consumentenbond vind m transparant (moeilijk woord voor dat je weet waar t geld naar toe gaat).

Dus ik denk dat ik nu zit bij een efficiente verzeker, die het echte doel van de zorgverzekering helder heeft, en ook nastreeft. En ik geloof de goedkopere niet.
Blijft een gok, dat wel, want ik heb van beide bedrijven de binnenkant niet gezien. (alleen bij een vakbeurs wat dingen over de IT-kant van mijn huidige verzekeraar).
Dus die 110 euro kan ik verkeerd besteden komend jaar. Dan is dat sponsoring geweest aan de rebel in de verzekeringswereld. En anders heb ik inderdaad de echt-duurzaam-de-goedkoopste gekozen. Dat lijkt me OK. Met die gok kan ik leven.

Hoe kiezen jullie de zorgverzekeraar? En vinden jullie het ook zo lastig?


zondag 25 december 2016

Kerst in da hole

Met Kerst doen wij heel lekker. Niks.
Kerstavond is voor ons (duitsgewortelde) familie. Met kadootjes en aardappelsalade en bockworst. Gezellig.
En daarna net als de bomen even terugtrekken in je holletje. mmmmm

Kerstavond was echt ook gezellig. Misschien dat ik het voor het eerst kon beseffen, want ik ben denk ik nog nooit relaxt ervan thuisgekomen. Op mijn manier altijd kerststress gehad. Maar dit jaar niet. Misschien dat die coaching op het werk toch raak praat en goed doorwerkt. mmmm, dat is dan een mooi bonus kerstkadootje.

Na het gezamelijke vieren rustig naar huis gereden. Dat was na middernacht, dus eigenlijk al eerste kerstdag. Met zoonlief van 19 is dat geen probleem, dus heerlijk relaxt.
Zelfs de katten, die in de slaapkamer opgesloten hadden gezeten (oeps!), en dus een hoopje hadden gedaan, konden me geen stress aanjagen. Die achaermerdjes, na 10 uur in een kamer snap ik dat.
Hops, even opruimen, een wasje de machine in, en dat is ook weer gefixt.
Slapen.
Heerlijk slapen. Zonder wekker.
Wakker worden, en niet weten hoe laat het is (het is licht). Maar dat maakt lekker niet uit. Dus dat lekkere boek pakken (Broederband deel 2 -uit de bieb), en lekker lezen in bed. Manlief naast me wordt na een tijdje ook wakker en we genieten van de rust en de morgen.

Uiteindelijk opgestaan. De tijd eehhhh.... van de lunch was eigenlijk al voorbij. Maar na een uitgebreide en gezellige maaltijd zoals gisteren, heeft een mens niet direct honger, Dus ons maaltje was later, maar dat was OK.

We gaan deze hele kersttijd trouwens niet doen wat hoort. Geen kerstmenu. Manlief heeft wat groente op de markt gescoord, en er zit vast nog wel spul in de voorraadkast en de vriezer om iets lekker op tafel te toveren. We bedenken zo meteen wel wat dat wordt.

Nu zit ik met een kerstmuts op en kerstsokken aan bij de verwarming. En ga zo lekker de kerstdagen door: in m'n holletje. Lekker lezen, soezen, nadenken.
Klein beetje wat doen met getallen, als de fut er is.
Nadenken over afgelopen jaar en volgend jaar.
Wat notities maken waar over een paar weken plannen uit voortkomen. Dat hoort bij dit deel van het jaar. Goede voornemens vind ik onzin. Afvallen moet je het hele jaar doen, niet in januari. Al zou er best bij kunnen staan dat we 3 goede restaurants willen bezoeken. Is dat ook een goed voornemen?
Beetje tegendraads misschien, maar dat mag toch wel?

En vanuit dit holletje wens ik jullie fijne dagen, veel plezier en voor iedereen veel genietsels!

donderdag 15 december 2016

Als ik veel geld heb, dan....

Veel mensen zeggen dat ze dan die reis gaan maken. Of hun werk opzeggen. Of op z'n minst een nieuwe auto kopen.
Zo'n gesprek had ik laatst ook met de buren. Die wilden verhuizen naar Frankrijk en een bedrijf beginnen.

En ik?
Ik wil eigenlijk niets. Niets anders dan nu tenminste.
Bij mij is het zo langzaam gegaan, dat dat soort doelen me nu nog steeds niet interesseert.

Ook het voelt niet zo, dat ik veel geld heb. Terwijl het bedrag op mijn rekening(en) wel zo hoog is dat ik meer dan 1 bank nodig heb. En beide komen door hetzelfde.

Juist omdat ik rustig ben gaan leven, en doe waar ik van geniet, hou ik geld over. Omdat ik al heel lang heel puur kijk naar wat ik echt nodig heb en echt wil, en daar dan intens van geniet, daarom lukt het om geld over te houden.
(Nou ja, ik verdien ook best. Maar dan nog zie ik genoeg collega's die het makkelijk opmaken en ik hou riant over, ook nu ik kostwinner ben. Dus dit effect is er wel)
Maar die puur-nodig beslissingen (uit de tijd dat het geld wel krap was) doe ik al nog steeds. Ik heb nu wel de luxe dat het geld er wel is, maar ik beslis niet iets vanwege het geld (heb ik het geld?), maar voor mezelf (heb ik het nodig om gelukkig te worden?).
Dus ik blog, ipv roddelbladen lezen. Bloggen schept me helderheid in het hoofd, en soms een aardige opmerking of tip van iemand.
Dus ik brei, ipv TV kijken. En de truien en sjaals en poncho's gebruik om de kachel heel vaak laag te kunnen houden en heerlijk comfortabel op de bank te zitten of comfortabel buiten te wandelen.
Dus ik douche beperkt, en geniet van het wassen bij de wasbak.Echt waar!
Dus ik eet veel groente , van de seizoenen (en dus ook redelijk gezond ben). regelmatig van de markt, aan het eind van de dag. Lekker! En leuke sport, leuker dan Max Verstappen! Vier keer in een week chinese kool eten? Dat lukt ons prima. Receptjes zoeken is leuk. De peren een euro? Dan is het deze week peer.  mmmm Volgende week komt er wat anders, is een leuke verrassing wat er dan komt.
Dus  ik fiets veel , en geniet van het buitenzijn en van het wegvallen van de stress. Genieten van het bos, vogeltjes in de wei, etc. Fitness betaal ik dus niet. En als ik n keer yoga wil doen, heb ik dat matje van 10 jaar geleden nog liggen. Heerlijk mij-momentje dan. Met een kopje thee van dat kadootje. Yogacursus hoef ik nie, dat zou stressen worden elke week.
Dus ik hoef, met al dat genieten door de weeks, weinig en zeker niet duur op vakantie: lekker op de fiets een weekendje weg is heel erg vakantie. Kost n restaurantbezoek als we heel luxe doen, en n camping. En dat voelt als n week. Of ik ga langs bij vrienden (op de fiets natuurlijk), dan heb je niet eens campingkosten.

En al die dingen vind ik heerlijk. Die maken voor mij een goed leven. Terwijl ze de portemonee sparen.En door dat goede leven waarvan ik veel minuten geniet, hoef ik niet fanatiek te shoppen. Ik voel me nu al goed, mastercard.

En dat niet shoppen, of zelf maken, maakt dat er elke maand wat sluist naar de spaarrekening. Dat sluist OMDAT ik leef op een manier dat ik er gelukkig van wordt, onafhankelijk van geld.
Nu verdien ik ruim, en we leven van n modaal inkomen.  Dit is genoeg, en het voelt al ruim.
Nu hebben we weinig ellende gehad de afgelopen jaren, dat helpt ook. (de jaren daarvoor heb ik waarschijnlijk mijn portie wel gehad). Of heb ik mazzel gehad dat ik continu kon werken (in n mannenberoep, dat dus behoorlijk betaalt)? Het was wel echt werken, soms hard.

De eerste maanden nadat de ellende (scheiding van 10 rechtszaken) klaar was, was dat wel een heel raar gevoel. Dat je geld overhoudt aan het eind van de maand. Dat je nog langer door had kunnen leven voordat t op was (dus dat je dat stukje tijd in de toekomst nog hebt)

Maar het went. Eerst doe je wat grotere aankopen, waarvoor je normaal lang moest sparen. Die gaan nu veel sneller. Maar hoeveel matrassen wil een mens hebben? Ik ben geen prinses-op-de-erwt. En we doen genoeg in bed, maar zo snel slijten die dingen nou ook weer niet. ;-)
En het was wennen als ik iets groters wil kopen, dat er dan geld is. Eigenlijk altijd wel genoeg voor alle opties die er in de winkel zijn. Dus dan denk je: Wil ik dan alle opties? Wil ik het duurste? Wil ik alles in de winkel kopen?
Ik kon voorheen zonder. En was dat OK? Eigenlijk wel. Eigenlijk wel prima. Ik kon toen al genieten van dingen, laten we dat vooral blijven doen.
En nee zeg! Zoveel spullen wil ik niet strijken, afstoffen, repareren. Ik wil ruimte in mijn huis en in mn leven. Dus we kopen zaken als het echt nodig is (altijd even wachten en even goed nadenken he), en ik het het geld waard vindt.
Misschien iets meer bio. Soms een luxe theetje of een olie. Op vakantie. Maar verder?

Voor ons nieuwe huis hebben we geen vloerkleed gekocht. Er lag er al 1 6 jaar op zolderl Die vonden we toen erg mooi. En in NieuwHuis ligt ie weer te zorgen voor een glimlach elke keer als ik er naar kijk.
En gordijntjes halen we langzamerhand bij de Ikea. Zelf op maat maken. Goedkoper dan t dure merk, en we vinden t nog mooier ook. Aan de andere ramen komen de blinds die bij een vriendin er net uitgaan. Wel even op maat maken, maar scheelt weer een paar aankopen. En verder allerlei klein grut van de kringloop, daar hebben ze de leukste dingen. Marktplaats wel geprobeerd, maar Murphy is erg actief...
Doen we nu bewust armoedig? Nee, dit zijn gewoontes. En als ik om me heen kijk, heb ik een goed geweldig leven en voel ik me rijk.

En nu verbaas ik me als ik merk dat mensen (vooral mensen die evenveel verdienen) nog zo uit het hier-en-nu kunnen leven en dromen over "als ik veel geld heb". Dromen bij de reclame. Allerlei zaken "moeten" (dure kleren, geweldige inrichting, auto's, tablets en audio, verre vakanties), en nog vaak ook. Van diezelfde reclame, al zeggen ze het niet zo, Of van de TV.
Reclame waar ik geen tijd voor heb. TV idem.
Ik wil naar vrienden, thuis lekker knutselen en klussen, lezen, genieten van thuis zijn, wat organiseren voor de club, een keertje naar de film, lekker koken. Misschien nog op een koor. Waar moet ik tijd vandaan halen voor reclame? Voor TV? Of voor bladen? Zeker bladen of programma's  waarin anderen uitleggen wat voor geweldigs zij hebben - waar je dan jaloers op wordt en het ook wilt. Want zodra ik bladen lees, of dat soort blogs, voel ik dat effect ook. Die bladen wordt ik dus niet eens gelukkig van. Of ik nu veel of weinig geld heb, dat wil ik dus echt niet lezen.

Voel ik me dan rijk omdat ik geen TV kijk? Of ben ik rijk geworden omdat ik geen TV kijk?

Enniewee: nu voelt t raar. Want iedereen doet t anders.
En iedereen spaart voor later. Maar ik geloof dat ik het paaltje "later" zie, dat is zo ver niet.

Dus nu? Zeker met het huidige rentepercentage is het heel verleidelijk om er wat mee te doen. En het leven blijft niet doorgaan, misschien is het wel verstandig om het uit te geven aan een nog geweldiger leven.
Maar wat dan?
Ik heb toch al een heerlijk leven? Ik ga eens nadenken of ik n bucketlist heb liggen, maar ik vrees....

Hullep!
Wat zouden jullie doen, of willen, als je "veel geld" hebt?

dinsdag 13 december 2016

Koukleum creme voor gevoelige types.

In de wintermaanden is het soms koud, soms zelfs vriesweer. En mijn tere huidje vindt het dan niet lekker om buiten te zijn. Maar de rest van mij wil wel buiten zijn. Dus ik doe het maar, maar ik heb wel een oplossing om vriendjes te blijven met mijn velletje.

Om allerlei redenen fiets ik ook in deze dagen nog steeds lekker naar mijn werk. Dat klinkt bikkeliger dan het is, want ik rijd in een velomobiel (ook wel bekend als "banaan"), waar ik lekker in cocoon. Sjaaltje er bij, warm theetje in de bidonhouder. Dat werk. Alleen m'n hoofd steekt er uit, en als ik de kap niet op het instapgat doe, voelen ook m'n schouders en decollete een beetje de buitentemperatuur. Dit is natuurlijk allemaal afhankelijk van hoe hard is fiets: als ik hard fiets, ga ik op een gegeven moment zweten. Maar hard fietsen doe ik niet elke dag als ik 6 of 8 keer per week n uur fiets; ik ben een luiwammes. Dus soms heb ik het niet alleen aan het begin van de fietsrit het wat koud aan mn hoofd of handen, maar ook onderweg.

Als oplossing heb ik gespiekt bij de elfstedenrijders werkt: vaseline smeren. Een laagje vet op je huid, dat niet zo snel intrekt, voelt heerlijk als je buiten bent. Scheelt een graad of 5 qua gevoelstemperatuur (en vocht maakt geen verschil meer). Fietsen blijft dan leuk.
Nu ben ik dame genoeg om vaseline niet lekker te vinden, mijn voorkeur ligt bij sheabutter. Of mangoboter. Doe maar luxe! Ja, ik wel. Ik heb een eigen cremetje namelijk.
En daarmee heb ik nooit gebarsten lippen meer, en altijd een zacht en soepel velletje, en voel me altijd heerlijk in mn velletje. Geen kloofjes.

Ik heb nl. ontdekt dat ik olien en boters puur kan kopen. Voor prijzen die even duur zijn als de bodylotions dan bij E tos enzo. Maar dan heb je de luxe olieen 100% puur.
En zelf je olie inkoopt, betekent ook nog s dat je werkt zonder toevoegingen, voor mensen die dat fijn vinden. Ik ben niet allergisch, maar ik vind het gewoon wel n fijn idee.
Mijn adresje (de hekserij punt nl) heeft allerlei lekker olietjes en boters en vetten. Er zijn ook winkels in sommige steden die deze spullen hebben, maar dat is wel even goed zoeken. Sommige reform zaken hebben 1 of 2 olien, of sommige hobbyzaken (waar ze ook bierbrouw spullen verkopen?)
De website adviseert wel een anti-rans middel er in te doen. Dat zal wel een anti-oxidant zijn om de inwerking van zuurstof (en dus de veroudering door zuurstof) tegen te gaan. Doe ik niet, en ik kan de zaken meer dan n jaar bewaren zonder dat ik iets merk van ranzigheid, rotting oid. Ik ben niet zo anti-rans, ik wil puur. Maar dat is n persoonlijke keus.

In de zomer vind ik n beetje olie, met een drupje van mijn eigen geur er door, heerlijk. En het "hydrateert" voldoende, ik voel me er fantastisch door verzorgd, minstens zo goed als de rijke bodybutter. Ik ga voor jojoba-olie, maar je kan wel heel makkelijk kiezen hier. En van die pure olie, als je die smeert net na het douchen, heb je maar een heel klein beetje nodig. Dus met n potje doe ik zo maar n jaar. Da's elke dag gezicht smeren, en handen, en soms het hele lijf.

Voor de winter heb ik net weer m'n wintermengsel gemaakt, voor mijn eigen 2 stedentochtjes: ik had nog n beetje mango boter, dat bakje heb ik in een halve beker kokend water gehouden, en zo gesmolten. Daar heb ik mijn olie bijgegoten, en geroerd tot het weer gestold was.
Het was nu minder gestold, minder stijf. Of moet ik zeggen een zachter mengsel? Ik denk dat ik iets van 50-50 heb gedaan. En daar smeer ik nu mee. Voelt heerlijk. Ja duh! Zoveel echte mango boter heeft geen commercieel mengsel. En de rest is pure jojoba-olie.
Dat was 5 minuten werk. Omdat ik alles al had staan. Als je eerst moet bestellen, is het natuurlijk ietsje langer.

Stel nou dat je een echte creme wilt maken, moet je ook nog bijenwas  (of andere emulgator)  en wat bloesemwater erbij mengen. Dat kost je een half uurtje extra.
Bloesemwater is Rozenwater. Of oranjebloesemwater. Er zijn allerlei varianten, kies wat je lekker vind, allemaal goed. Diezelfde hexen website kan dat ook leveren, of de website die jij kiest voor deze materialen.
Ik heb zelf wel eens met eigen (gekookt) water gewerkt, maar dat was toch niet zuiver genoeg. Dan kreeg ik schimmel in de creme. Jakkiebah. Doettik niet meer dus. En ik werk nu in superschone bakjes en met hele schone lepeltjes en gardetjes.
Het recept kun je vinden als je googlet op koude creme in het engels, of creme van Galenus.

Voor de creme:
Smelt 15 gram bijenwas, au bain marie.
(Dat doe ik door n metalen kommetje in een pannetje kokend water te zetten en de deksel weer op de pan te doen)
Voeg er dan de vettige delen aan toe: olie, boter, alle soorten die je wilt gebruiken. In totaal 60 gram. Even goed roeren en doormengen.

Het water (je hebt 60 gram nodig) wil je ongeveer even warm hebben als de was+olie nu is. Dus ook au-bain-marie verwarmen.

Als beide porties lekker warm zijn, en de vettige zaken zijn gemengd en vloeibaar, dan giet je het waterkommetje leeg in het vetkommetje.
En dan ga je roeren. Liefst met een garde(tje). Goed roeren, want lekker mengen doet dit niet (al zou de bijenwas moeten helpen). Blijven roeren, he.
Zei ik blijven roeren?
Totdat het is afgekoeld en helemaal weer stijf is.
(het helpt om het kommetje op een koud aanrecht te zetten. Of in een laagje koud water. Dan gaat het sneller)

Voila! Nu heb je creme.
Van de olieen, boters en bloesems die bij jouw huid passen.
Als je wilt, kun je er nog een (1, max 5) druppels geurolie of parfum in doen.

Bewaren in een afgesloten potje. Als het lang bewaard blijft, bewaren in de koelkast.

Soms op een hete zomerdag wordt t deels vloeibaar. Maar dat stolt vanzelf als het afkoelt. Maakt ook niet veel uit voor de werking, in mijn ervaring.
Voor een winter heb ik genoeg aan 1 x het recept.

Op zich zijn de ingredienten fijne kadootjes: online te krijgen, en je geniet er echt heel erg van!
Of je bestelt meerdere ingredienten zelf, en je maakt kadootjes voor anderen. Die dan ook kunnen genieten (terwijl de kosten dan te overzien zijn)
Voor  mij is het DE manier om te blijven fietsen, mag je dat dan meerekenen in de prijs? Als het auto of treinkosten gaat schelen, wordt het gauw rendabel. Maar ja, is dat eerlijk rekenen?

zaterdag 10 december 2016

Ik ben niet gek; ik ben een spons

De laatste 3 weken is niet zo druk op het werk. Maar 1 overuurtje ofzo. En met de flexibele indeling die we hebben, betekent dat dat lange dagen gecombineerd worden met een doordeweekse ochtend uitslapen en thuiswerken. Dan is het allemaal best te doen.

En de eerste week merk je er nog niets van, ben je nog duf en moe en vaag. Niet overwerkt, nee, wie? niet ik. Maar na 2 weken is het leven opeens weer leuk en heb je ideeen. En vind je het ook weer leuk om blogjes te lezen en te reageren.
En nu heb ik weer de energie om te schrijven.

De energie is me de afgelopen weken weer binnengestroomd. Ik voelde me ook net een spons, die uitgeknepen en uitgedroogd was, en in een vochtige tuin lag. schlllleeeueueurrrppp. Maar dan met energie.
Lekker.

De komende tijd blijft werk wel druk. Of erg druk. Dit niveau is te doen. En stiekum is het wel leuk, zo gefocussed met z;n allen werken. Zeker nu we (met hard werken maar toch) de deadlines halen. Dat voelt echt als een verworvenheid, als succes.

En thuis gaat alles lekker. Ik heb precies genoeg tijd om manlief te begeleiden naar de dokter (hij emmert met z'n voet), en zoonlief heeeeel af en toe te helpen met z'n studie. Zoonlief gaat gewoon heel lekker, dus die paar vraagjes zijn net leuk. Om te voelen dat ik nog kan helpen. Om samen aan de puzzel van z'n vraag te werken. En om  me geeeerd te voelen dat een 19-jarige me genoeg vertrouwd om iets aan te vragen.

Maar als ik zo door m'n blog kijk, ben ik stiekum wel vaak "druk", of "moe" of anderzins een tijd afwezig. Mmmm.
Heb ik stiekum toch workaholic neigingen. Oppassen dus. Want het terugveren lukt wel goed, maar zo piep ben ik niet meer(en dat voel ik toch wel af en toe). En bij m'n burnout had ik mezelf beloofd dat ik niet zo gek meer zou zijn kapot te gaan.
Dat lukt, maar ik ga soms wel dicht langs dat randje. Dan blog ik niet meer, lees ik geen blogs meer, doe hh op laag pitje. En daarmee kan ik dan tijd besteden aan bijslapen en komt t wel weer goed. Beter dan opgebrand raken. Maar nog niet goed. Eerder een vijf en een halfje, net voldoende.

Maar als ik werk op n manier dat ik leef voor een 7 of 8, dan lukt het werk niet altijd goed genoeg. Of het wordt saai.

Wat een lastpak ben ik zeg!
Ach, misschien lost het zich vanzelf op, want 1 sept is mn contract afgelopen, en een volgend contract zou vast moeten worden. En dat doen ze echt niet gauw meer, zeker niet bij dit bedrijf waar er meer dan duizend mensen uit moeten.
En werkloos is wel weer goed slapen, genieten van de zon enzo.

Dus ik ga voor komend jaar maar eens een paar voornemens bedenken om aan die 7 of 8 te komen qua energie en leven. Wie weet wordt ik dan zo positief dat ze me willen houden, en anders maken we er in sept gewoon een lange nazomervakantie van. Met weekendjes in de schoolvakantie. Mmmmm.
Voor een spons zijn dat geen gekke ideeen.........

vrijdag 9 december 2016

Consuminderen, maar dan niet voor mij of jou

Ik lees diverse blogs. En daarbij zit t blog van het consuminderhuis. Een blog waar ik rustig van wordt, of blij, of allebei. Maar nu even niet.

De afgelopen afleveringen vertelden mij hoe het in Nederland-die-geen-spaarrekening-heeft toegaat. Ik voel me zo rijk nu, maar dan in de versie van rijke stinkerd. Ik voel me niet goed. De afleveringen vertelden hoe we in Nederland omgaan met mensen die geen geld hebben, en geen familie, geen vrienden, en een beperkte gezondheid. Mensen die ook een beperkte keuze hebben in consumindertruuks omdat hun energie er niet is. Of geen vertrouwen in organisaties. Of geen hersens die overzicht hebben. Of misschien wel moeite met lezen.  Duh! Heb jij wel eens een ambtelijke brief van de bijstand moeten lezen? Dat vind ik al een opgave met een intelligent hoofd, laat staan met gewone scholing of met een appelmoes hoofd. Dan zou ik ook de weg kwijtraken of iets verkeerd doen. En ik vertrouw ook geen organisaties (meer).

Die mensen dus.
Die kunnen gewoon te horen krijgen dat er de komende maand (MAAND) geen geld op hun rekening komt. Niet de weekbedragen van 35 euro. (En heb je wel eens gegeten van dat bedrag? Dat lukt nog wel, maar je moet ook nog geld overhouden voor de bus, kadootjes en alle andere dingen he) Maar dat dan niet he, gewoon nadadenjente denoppes.
Als je al leeft op een  niveau dat je echt geen giga voorraden hebt. En vrienden maken ook niet zo simpel is, want kadootjes en terrasjes koop je niet van dit budget. Familie vind jou dan regelmatig al "lastig", al kun je mazzel hebben. Maar wat als je nou geen mazzel hebt, maar gewoon niemand hebt. Heb je dan gewoon pech?
Wat doe je dan?

Dat kan toch niet?
Wat de f$%^&*( hebben we voor land
Is dit het land waar ik trots op moet zijn? "Wij" hebben deze ambtenaren die volgens protocol werken? Fantastische regeltjes!
Of hebben we mensen werken bij Uitvoerende Instanties, die 's nachts ook niet kunnen slapen als ze een boodschap over "u krijgt volgende maand geld, op z'n vroegst" hebben moeten afleveren?

Ik wordt booos. En vooral verdrietig. En niet-trots.

Dit kan niet. Dit mag niet. En dat dan in kermis rond in mn hoofd. Pijn in mn buik.
OK, dit helpt hun niet, en mij ook niet.

Kan ik hier wat aan doen, gewoon doen? Ja - ik ga overmaken naar het consuminderhuis. Dat helpt met druppels op een gloeiende plaat, maar wel op de heetste plaat, en wel waar de druppels het beste weer terugstuiteren.

Want dat is een huis waar mensen zonder nixniet brood krijgen. Of een bed. Of lakens. Wat ze nodig hebben. En dan van de kringloop, of de kanalen van de voedselbank. En meer niet. Van verhalen waarbij ik echt wel geloof dat nodig ook echt nodig is.
Maar niet voor noppes. Iedereen moet er wel wat voor doen. Meewerken. Leren. Meestal allebei. En een beetje aankeutelen of geen-huiswerk maken is er niet bij, daar wordt goed op gelet.
En dan meewerken met een bijzonder scherpe blik voor wat je kan, en wat je nodig hebt. Ruimte voor jouw blauwe plekken. En ruimte voor jouw talenten. Leren wat er allemaal kan met eten, kleren en andere zaken in het leven.

Daar groeit een mens van, zeker als ie brood krijgt, of leert hoe -ie zelf een goedkope gezonde maaltijd in elkaar zet.
Daar groei je zo van dat je weer heel wordt. En je leven weer helemaal zelf kunt pakken. Of dat je anderen kunt helpen met het leven.

Dus een plek waar mensen mogen overleven, en kunnen overleven.
En een plek waar mensen mogen zijn. Respect krijgen. Naar hen geluisterd wordt. En een plek waar mensen zaken die passen bij wat ze kunnen, en dat dan streng handhaven. En zo elkaar helpen en zich meer en meer mens gaan voelen.

Dat is een manier waarop we trots kunnen zijn hoe we met onze zwaksten omgaan. In het land waar zo'n huis staat, wil ik wonen.

Het huis is opgezet door Annemiek (blog: annemieksmijmeringen). Annemiek leeft van haar AOW, daarvan komt ze uit en spaart ervan. Knap!! Ik lees haar blog om van te leren en geinspireerd te blijven.
En ze krijgt geen cent voor dit werk. Ze geeft er eerder wat aan: een bedragje, veel energie en veel liefde.
Dus strijkstok? Neuh. Egnie.

Voor mij een van de meest waardige doelen om aan te geven. Geen strijkstok, echte nood lenigen en daarna leren jezelf te helpen en anderen te helpen. Dus euros worden daar zoooo effectief ingezet.
Dus ik ga euros die kant op sturen. Ik zit te puzzelen of ik 1% van mijn bruto jaarloon redt. Dat lijkt me een mooi bedrag, want ik ben hier heel serieus over.
Ik hoop dat meer mensen een bedrag(je) doen. Maar tja, had ik al gezegd dat ik dit een effectief en beschavend doel vond?

Ik zou in ieder geval willen dat iedereen weet hoe dit huis werkt. En dat iedereen weet waarom het huis nog aan het werk kan. Dat wil een mens niet, maar je hoort dit wel te weten.
Het liefst zou ik willen dat ze niet aan het werk hoefden. Maar utopia even buiten beschouwing gelaten: het liefst (daarna) zou ik willen dat ze in het consuminderhuis voldoende armslag hebben om iedereen de juiste schop onder de kont te geven. Liefdevol, en met een zelfgebakken tosti om spek op de kont te kweken. Of je krijgt een vraag om de kerstkransenworkshop te geven als je dat kan.

Dus als jullie haar blog niet kennen- ga het even lezen. Je komt er van in Kerst stemming, dus levert je in ieder geval iets op.
En als je wat gelezen hebt, wat vind je dan van het idee om ook wat te geven? Of/en in jouw kring verder te verspreiden over dit huis? Op een andere manier bij te dragen?

Voor mij hoort dit bij een mooie kerst hebben. Kerst hoort voor iedereen een glimlach te hebben. Welke kerstdingen doe jij?

woensdag 16 november 2016

Kadootje in deze donkere dagen, zonder dat ik m'n schoen had gezet.

Ik was van het weekend op de verjaardag van broerlief. M'n moeder was er ook. M'n moeder, die de afgelopen jaren bijzonder kwakkelde en niet alleen lichamelijk heel zwak was, maar waar ik ook geestelijk weinig meer van zag.
Ook niet, toen we samen zaten, in alle rust. Ook niet in de voorbereidingen van m'n huwelijk. Ze vergat van alles, ook wat ik vertelde, kon niet op woorden komen, en alles was OK voor haar.

Dus ik had me al verzoend met het feit dat ik (in de praktijk) geen moeder meer had. Ik bedoel nl. dan niet een mantelzorgproject op afstand, met iemand die niets meer weet en niets meer ziet. Iemand. Da's geen moeder.
En mijn vader "is niet zo'n emo-type" - om het geheel eufemistisch uit te drukken. Ik kan me in mijn hele leven exact 2 opmerkingen herinneren van m'n vader die me een positief gevoel geven. Hoewel hij hard heeft gewerkt voor me, en me een goede jeugd (materieel) heeft gegeven. Lang verhaal verder, waar ik regelmatig mee bezig ben. Om uit te vogelen wat ik nu eigenlijk voel (of niet), en wat ik daarmee kan. Maar ik heb toch een echt het gevoel dat ik niet echt een vader heb.

Een Remi gevoel overvalt me dus wel eens.

Maar ik kreeg van Sint Maarten (of Sinterklaas) (of Zwarte Piet) een kadootje. Bij de verjaardag was mijn moeder er weer. Helemaal. Haar lijf deed het redelijk (zelf koffie, thee en taart pakken zonder dat er zwakte merkbaar was. Niet vroeg weg moeten) wat al een hondervoudige verbetering is met het intensive care vrouwtje dat ik de afgelopen 2 jaar zag.

Maar vooral ook een moeder die weer rondkijkt en ziet. Die een mening heeft.
Die naar me kijkt, me herkent, voor mij relevante vragen stelt en luistert.
Die nog echt lijkt te luisteren ook en doorvraagt.

Da's een hele tijd geleden dat ik me dat herinner. Misschien door mijn eigen verhaal en sores (waardoor ik ook niet altijd even gezellig of "bij" was in gezelschap, of moe was, of verdrietig). Misschien door haar verhaal en sores.
Misschien herinner ik het me dat ook wel niet heel specifiek, in gebeurtenissen. Maar dat m'n moeder een luisterende factor was, die wist wie ik was en haar best deed daar een aardig plekje voor te maken in deze wereld,  zo'n gevoel kan ik me van sommige momenten wel herinneren.
En ik merk de laatste tijd dat die herinneringen wel veel betekenen voor me. Al zit het diep van binnen en doet er daar (ook) veel zeer.

Sorry dat dit geen verhaal is over consuminderen (hoewel.... kadootjes die geen geld kosten) of hypotheken ofzo. Ik blog dit ook om voor mezelf wat helderheid te krijgen. Want ik vind het moeilijk om over na te denken en schrijven helpt.

Maar nu ben ik heel voorzichtig (en een beetje stiekum voor mezelf) aan het overwegen of ik kan geloven dat er de optie is, dat ik nog, eeh weer, een moeder heb.
Nou, helemaal geloven nog niet. En daarna moet ik het ook nog een beetje echt-zien-voordat-ik-het-geloof.
Maar misschien he.... bestaat Sinterklaas toch. Denken jullie dat Sinterklaas bestaat?

zondag 13 november 2016

Luxeprobleem in de keuken.

Bij het laatste blog over ons NieuweHuis, waren er een paar fijne reacties. Er was niet direct een oplossing waarom NieuweHuis (zeker op regendagen) zo veel vochtiger aanvoelde dan we verwacht hadden, zeker na alle moeite die we hebben gestoken in isolatie van bodem, muur en dak. Maar wel tips. Die ons verder hielpen.

Een van de tips ging over koudebruggen en gaten in de muur. Ik dacht dat we die allemaal perfect hadden weggewerkt en dichtgestopt. Maar omdat ik de kost win en Meman alle dagen heeft geklust, weet hij alle ins en outs van het huis. En ik haaat arrogante mensen die alles denken te weten.
Dus ik heb dit even in de groep gegooid, en we hebben nog even rondje "is er stiekum nog een gat in de muur" gedaan. De buitenmuur is wel potdicht, zover we kunnen zien.
Maar in de keuken zat nog een gat (van de oude afzuigkap), naar de hal. En na de laatste levering van een internetbestelling hadden we nog wat piepschuim liggen. Dus met een mesje handvaardig een afsluiting gemaakt.
En in de hal zit er nog een gat langs de nieuwe afvoer (standleiding) die vanaf boven is gemaakt. Dat gaat is nu op dezelfde manier handvaardig gedicht. Milieuvriendelijk verwerken van je afval, en misschien isoleert het nog ook.
We verwachtten er niet veel van, maar het staat ook net wat netter, die gaatjes dicht. Dus gewoon maar gedaan. Een uurtje werk.

Nou...
Hoe het werkt, weten we nog niet zeker. De standleiding loopt nogal achter van alles langs, langs een schoorsteen, langs de dakgoot,enz. Daar zal het iets mee te maken hebben.
Maar sinds de handvaardigheid van actie "is er nog een gat in de muur" is het huis heerlijk.

Voelen we geen muren meer die kou uitstralen. Slaat de cv aanzienlijk minder vaak aan, dus ook minder geluid in huis. Loop ik 's ochtends het huis uit en ben onaangenaam verbaasd over de uiterst frisse buitentemperatuur - want binnen voelde zo lekker behaaglijk. Ook in de slaapkamer boven die we nauwelijks stoken.

Zit ik alleen nog met de hersenkraker hoe een 10 cm gat in de keukenmuur naar de hal (en vandaar door naar een klein kamertje) zoveel verschil in een heel huis kan maken. Want een connectie naar buiten hebben we niet kunnen vinden. Een luxeprobleem, en daarmee kan ik prima leven.

Want: al snappen we niet helemaal hoe het kan, we genieten er van. En de tip heeft geholpen.Dank!

zondag 6 november 2016

Tips gevraagd voor nog lekkerder huis.

Ons NieuweHuis is niet alleen bewoonbaar, zo langzamerhand hangen er zoveel gordijnen, spiegels, schilderijen enz. dat het als thuis voelt. Fijn. Zeker nu de energie wat bijtankt en ik er ook van kan genieten.

Genieten lukt prima.
En op middagen van vrije dagen wordt er toch telkens weer een klusje gedaan. Het huis groeit om ons heen, en het voelt goed. Onze kleuren, onze vormen, onze spullen, meer en meer.

Met de herfstdagen die we hebben, valt het me op dat ons huis wat vochtiger aanvoelt dan we in OudeHuis gewend waren. Kan heel goed zijn omdat NieuweHuis een dertiger jaren woning is, ipv het tachtigerjaren gebouw van OudeHuis. Ondanks onze isolatie acties, is het dus toch wat minder comfortabel. Wel te doen, vinden we, want ik zit in mijn werkkamer nog zonder verwarming te werken.

De verwarming gaat het ook wel trekken, daar hebben we goed vertrouwen in. Maar de puzzel voor een comfortabel gaat vooral de luchtvochtigheid zijn. Op regendagen voelt alles kil aan, en dus eigenlijk overal kous.
En NieuweHuis is een hoekwoning, dus (ruim) 3 muren die voelen wat voor weer het is. Maar we hebben wel ons best gedaan: dak is geisoleer, muren, vloer. Dubbel glas. Alles is er. Er zijn geen tochtkieren die we kunnen zien. Dus die winstjes kunnen we niet meer pakken.

Hoe kunnen we nu het best zoeken of klussen om de luchtvochtigheid in huis niet zo afhankelijk te laten zijn van die van buiten? Tips iemand?