maandag 9 december 2019

Wat will dieses Weib?

Wat wil ik nou, nu ik later groot ben?

Dat FIRE is allemaal wel heel leuk. Maar als dat einde van je werkende leven daadwerkelijk voor de deur staat (nou ja, het wordt van het voorjaar), dan is het toch echt wel lastig om te bedenken wat je dan gaat doen.

Eerst sloeg ik een beetje dicht. Omdat het te vaag was, denk ik, of het echt -echt -toch echt wel ging gebeuren.

En toen het besluit reëel voor me was, kwamen de ideeën. Natuurlijk op de meest ongelegen momenten, maar ik heb toch een aardige lijst weten te verzamelen van wat ik wel zou willen doen. Een greep uit deze lekkere-koekjes-trommel: Lerares worden. Uitslapen en ontbijten in het zonnetje, en dan oneindig boeken lezen, van die lekker dikke! Met thee en dropjes er bij en een kat op schoot. Pleegkind nemen (of meer dan 1?). Een eetbare tuin maken. Mijn gemeente omtoveren tot een duurzaam paradijs voor fietsers door vrijwilliger te worden bij de fietsersbond en bij het Repaircafe. O, en ik heb altijd willen leren beeldhouwen.

Nou, dat uitslapen combineert goed met die pleegkinderen hé!


Een mens is zo lekker logisch en consistent, zeker in z'n gevoelens.  En als je niet oplet, ook in je besluiten dus ook dus.

En lerares, dat wordt je zomaar even. Op zich heb ik een universiteitsdiploma van een tekort vak, dus ergens aangenomen worden zou me nog best lukken. Maar ik ben zo'n mens dat dan ook echt kinderen wat wil leren, dus dat wordt dan nog aanpoten met lesgeven, studeren om een graad te halen, en alle zaken die leraren er nog "even" bij doen. Zelfs parttime denk ik dat dat aardig een week vult.

Kortom, dit was alleen wat ik wil.
Niet wat ik kan.
Niet wat werkt in mijn leven.
Niet wat de maatschappij ruimte voor geeft.

Er zitten wel veel ideeën in waarmee ik de wereld een stukje dichterbij wereldvrede krijg - altijd goed. Al is het maar omdat ik vredig soezend in de zon lig te lezen.
Je zou bijna denken dat er een rode draad is in mijn wensen......

Met 2 andere zaken op mijn ideeënlijst ben ik voorzichtig stapjes verder aan het zetten. Of ik het kan. Of het werkt in mijn leven. En of ik daarmee een stukje ruimte in de maatschappij kan scheppen.
Ik ben er wel een beetje heul onzeker over, dus ik noem ze hier bewust niet. Als het lukt, dan horen jullie het later. En anders kan ik met stille trom nog een nieuw project proberen.
Want dat mag hè, als je later groot bent.

Denken dat je iets kan omdat je het nog nooit gedaan hebt.
En als het niet lekker smaakt, dan gewoon een ander lekker koekje uit de koekjes trommel pakken.
Want helemaal weten wat ik wil, blijft moeilijk.

1 opmerking: