maandag 16 november 2015

Nieuw niet-blog excuus, en da's eigenlijk een vraag over consuminderen

De tijd is gevlogen, en de dagen waren om voor ik het wist. Alweer geen tijd gehad om te bloggen. Dus nu snel maar even. Want er liggen nog klussen zat. Want.... we gaan misschien verhuizen.

Zodra kindlief de middelbare school had afgerond, zaten we niet meer vast aan deze woonplaats. Een woonplaats die qua vervoer weinig consuminderopties biedt: geen station, wel bussen. Maar voor je ergens bent, ben je 30 minuten onderweg - met de auto. Met de fiets of bus duurt het een uur voor je bij een plaats komt die meer biedt dan een HEMA en een schoenenwinkel. En over wandelen naar het volgende dorp hebben we het niet.
Fijn rustig om je kind te laten opgroeien, maar niet praktisch met een studerend kind. En niet praktisch nu ik regelmatig op andere plekken werk.
En wij wilden wel de auto kwijt, dus de optie voor trein of deelauto kunnen maken. En kleiner wonen. En misschien een iets grotere tuin.

We waren al meer dan n jaar aan het kijken. Het werd steeds serieuzer. De afgelopen maanden (na de diploma uitrijking van kindlief) zelfs bezichtigingen gedaan.
Tot opeens een heel mooi huis langskwam. Raar, maar met de hoekjes die wij zoeken. Het leek zelfs betaalbaar.
De bouwkundige keuring stelde wel wat werk in het vooruitzicht, maar dat kan wel goed samen met het broodnodige isoleren. Ons mogelijke huisje is gebouwd in 1928, dus de pannen zijn aan vervanging toe en isolatie van dak en vloer is brrrrrrr.

Maar het optelsommetje zien wij zitten.
En de afgelopen week hebben we zelfs gehoord op het orienterende gesprek met de bank, dat we binnen de standaardlijntjes vallen. Met dank aan alle consuminderijen, waardoor we voldoende spaargeld hebben, anders was dit echt niet gelukt!
NieuweHuis is waarschijnlijk iets duurder dan OudeHuis, er komen die isolatieklussen bij, en OudeHuis is nog niet verkocht. Zoals we het nu voorstellen, kopen we NieuweHuis op 1 salaris, gaat het spaargeld in verbouwing en een stuk niet-hypotheek zitten, en kunnen we OudeHuis op de andere naam laten staan en rustig verkopen.

Wel maf hoor: wij denken in wat we het huis waard vinden, en wat we willen betalen. De hypotheekmeneren die we hebben gesproken begonnen allemaal over wat maximaal mocht. Daar zaten onze getallen dan onder, dus alles was OK. Maar het was toch even wennen voor ze, leek het. En dat wij niet schrokken van allerlei regels (bijleen regeling, overwaarde, scheidingsconvenanten, etc), was ook eehh. Nou ja, een goed gesprek.

De komende tijd gaan we dus genieten van onze consuminderwinst (de vrijheid dat we kunnen verhuizen, ondanks een naderend ontslag en een jaarcontract). En hard werken om deze hypotheek te lozen, of af te lossen als OudeHuis is verkocht. Want NieuweHuis gaat een ander type hypotheek krijgen, niet de huidige spaarhypotheek (die van de belasting pas over 10 jaar mag worden afgelost). En zeker niet in hetzelfde banksysteem als de huidige hypotheek, wat een t%^&*-bende! Ik wou dat mijn hypotheek bank dat systeem omzetten, in plaats van zelf naar de beurs te gaan.

Dus ik vermoed dat we de komende tijd ook nog wel druk zijn.
Als het lukt dan he. Maar laten we positief denken.
Dan moet er een hypotheek geregeld (tuurlijk zonder advies, wij hebben het zelf uitgezocht en hebben het helder). Daarna aannemers zoeken en van alles uitzoeken over isolatie X, Y en Z. En tegelijkertijd in OudeHuis klussen om alles plooitjes glad te strijken en het verkoopmooi te maken. Ben benieuwd of ik aan bloggen toekom, maar ik hoop het wel. Want soms heb ik ook wat tips of aanmoediging nodig, bij dit soort huzarenstukjes.

Ik vind het superspannend. Daarom alleen al blog ik even.
Zaterdag het eerste bod gedaan, vanmiddag gehoord dat we een tegenbod hebben. Nu kijken waar we uitkomen, want de verkoper zit nog boven wat-wij-maximaal-willen-betalen. Maar het kan allemaal nog prima: ons maximumbedrag zit ergens halverwege ons bod en het tegenbod.

En dit gaat over bedragen, waar je met boodschappen doen heel lang moet oppassen om het bij elkaar te krijgen. In een minuut geef je zomaar duizend euro uit. Of bespaar je het. Ik wordt soms een beetje duizelig als ik daar echt over nadenk.

Nu bedenken welke biedingstactiek we gaan doen: grote stappen, of kleine stapjes? Of gewoon een eindbod neerleggen en maar zien wat er van komt?(Van die laatste krijg ik helemaal de kriebels, die tactiek durf ik niet).
Ik kan niets vinden over manieren van bieden, en wat het beste werkt. Ongetwijfeld willen de makelaars dat voor zichzelf houden, da's hun broodwinning.
Zijn er nog andere manieren om te bieden? En welke methode werkt het beste? Hebben mensen nog tips?

5 opmerkingen:

  1. Het tegenbod is hoger dan wat jullie maximaal willen/kunnen betalen.
    Vreemd dat jullie dan nog in de race zitten. Is het een serieus tegenbod of alleen maar iets om de prijs te verhogen.

    Wat voor soort huis wil je kopen? Vrijstaand boerderij achtig of een oud dijkhuis of wat?

    Knap dat het op 1 inkomen kan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Met een tegenbod laat de tegenpartij zien dat men wil handelen. Je eerste bod is dus niet afgewezen als "veels-te-laag-om-verder-te-praten". Bedenk dat de andere kant net zo nerveus is, of zelfs nog nerveuzer, mits je aan te kopen huis niet in Amsterdam of Utrecht staat.

    Het allerbelangrijkste is om je eigen grens vast te stellen en je daar ook aan vast te houden. Laat je niet verleiden om daar overheen te stappen (omdat de bank zegt dat het wel kan, maar je wil het zelf niet).

    Doe een tegenbod en geef aan dat de opwaartse ruimte beperkt is. Dit is een signaal naar de tegenpartij dat je ze tegemoet wil komen, maar niet te ver. Reken maar dat zij ook wel weten waar het midden ligt tussen beider biedprijzen.

    Als ze hier op ingaan door een nieuw tegenbod te doen dan is de interesse om te verkopen groot. Komt er een eindbod van de verkopende partij (ook dit kan) dan hebben ze wellicht een langere adem en willen ze desnoods afwachten op een nieuwe koper. Ligt dat eindbod te hoog, dan zou ik niet aankopen. Wellicht dat je over 3 maanden - als het huis nog steeds te koop staat - nog eens opnieuw kan aankloppen of ze nog steeds interesse hebben.

    Je kan dan besluiten om een eindbod neer te leggen. Wees bij een eindbod ook ferm. Wees duidelijk in het overbrengen van het bod en de voorwaarden. Dit is het en meer wordt het niet. De makelaar die het bod aanneemt moet overtuigd zijn dat je geen cent meer wil betalen.

    Wees dus altijd bereid om de onderhandeling stop te zetten, hoe moeilijk dat ook is. Een tegenpartij weet dat je het graag wil en zal die emotie proberen aan te wakkeren. Klassiek is de truuk van andere geïnteresseerden. Laat je niet van de wijs brengen en hou vast aan je doel. Succes!




    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. We hebben al staan wat ons maximale eindbod is. Op papier, om onszelf onder ogen te houden bij de onderhandelingen. Want idd, sterk in de schoenen staan is niet simpel, en alle dingen die je helpen zijn meegenomen. Maar idd, rustig doorpraten en kijken in stapjes waar we komen. Zoiets zal t wel worden.

      Verwijderen
  3. Wat leuk allemaal! Je begint eigenlijk gewoon een heel nieuw leven. Succes met de onderhandelingen!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mijn vader gaf ooit de tip: Omhoog kan je altijd, omlaag niet. Begin dus niet te hoog met bieden, vinden ze het echt niets, kan je er altijd wat bij doen. Hou daarbij wel een maximum in je achterhoofd, voor je het weet ga je over je eigen grens heen, omdat je de woning zo graag wilt.

    BeantwoordenVerwijderen