Yihaaaaaaaaaaaa!

Gisteren was bizar. Bizar geweldig. Om te beginnnen hoorden we dat we overeenstemming hebben over het huis. Dus dat gaat door! Gat in de lucht, want daarmee gaat alles precies lukken. En direct na dat nieuws ging ik naar een bedrijfsborrel met de hoogste baas. Die me vervolgens serieus nam op een probleem dat ik heb op m'n werk. Tijdens het naar huis fietsen heb ik de hele driekwartier spanning in mn lijf voelen wegvallen. Bizar, en goed.

Het duurde gisteravond zelfs nog een tijd voordat het reeel begon te voelen. Zoveel spanning moest er uit bij mij. En toen pas kon het nieuws inzinken. Yihaaaaaa!

De timing van het huis ligt enigszins kritisch, omdat manlief in een reorganisatietraject zit, dat voor hem waarschijnlijk over een tijdje ontslag betekent. Gewoon omdat hij MBO-er is, niet omdat hij slecht zou functioneren. Zoals het nu loopt, zitten we precies aan de goede kant van de lijn om wel de hypotheek rond te kunnen krijgen. Als dan de ontslagvergoeding komt (duurt nog wel maanden of mogelijk meer dan n jaar), kunnen we een groot gat in de hypotheek slaan. Of we kunnen er een tijdje pensioen van overbruggen, als OudHuis al verkocht is en de hypotheek is vernietigd. Allebei scenario's waar we erg naar uit kijken.
En dat met een NieuwHuis dat we allebei heel mooi vinden, precies de kamers en hoekjes heeft die we zoeken voor ons leven, in een stadje waar we precies genoeg faciliteiten hebben, zonder dat het grootstedelijk is.
Een rondje of wat verbouwen en isoleren voor onze plannen, en ons jaren dertig huis is perfect.
Ohhh, bijna te mooi om waar te zijn.

Verder zie ik bij mijn nieuwe baan een aantal zaken niet goed zitten. Sommige zijn ver weg van mijn werk, maar betekenen wel dat het bedrijf niet goed loopt en dat een tijd niet goed zal kunnen doen. Werkt niet fijn, want iedereen wil gewoon werken waar je een goed resultaat kunt halen. En als de fouten van een andere afdeling betekenen, dat jouw werk 3 maanden in de ijskast staat, en dat daarna weer opnieuw mag beginnen. tja. Dat motiveert niet. En voor sommige projecten is de wettelijke deadline dan te laat. Dat voelt zo hopeloos.
En ik ben binnengekomen net voor die ijskast periode, met het idee dat alles lekker ging lopen. In plaats daarvan heb ik nogal moeten zoeken naar zinvolle klussen, en naar uitleg.
Dus toen bij het vragenspelletje langskwam of ik me happy voelde bij het bedrijf, ging ik bij "nee" staan. Want ik heb pijn in mn buik op sommige zondagavonden.
Ik was de enige. Tja. Heel vervelend, maar ik kan hier niets van maken dat lijkt op "ja". En dan komt een stuk zekerheid vanuit mijn financien om de hoek kijken: dit voel ik, dit meen ik. Als dat ontslag kost (of geen verlenging van het jaarcontract), tja. Maar ik wil mezelf in de spiegel kunnen aankijken.
De rest van de 50 man keek me aan met angst, beven en ontzag.
En de baas van de divisie ging naast me staan, en zei dat hij dit soort geluiden wil horen.
Zooo!
En bij de borrel kwam hij ook inderdaad langs. Daarvoor had de HR dame al een goed gesprek gehad over wat het probleem was, en een paar serieuze tips gegeven hoe ik wat zaken kan aanpakken, die me nu direct raken. En me ook vertelt dat ze dit dapper vond, maar ook dat het bedoeling was dat mensen het zeiden als er zaken niet OK waren. Dus dat ze erg blij was met mijn actie.
Dat voelt zo anders dan de spanning die ik regelmatig voel als ik denk aan naar mijn werk gaan. Dit geeft het gevoel van serieus genomen worden en er mogen zijn, in plaats alleen te zwemmen en niets goed te kunnen doen.

Kortom, sommige dagen verzin je niet. Tenminste: ik niet. Al zo vaak tegenslag gehad, dat ik tegenwoordig niet meer van zulke goede dagen durf te dromen. Maar ze gebeuren blijkbaar wel.

Yihaaaaaaaaaaaa!