maandag 22 februari 2016

Lieve Mona: Onhandige vriend of vrek?

Net terug van een weekend waar een vriend wat leuke dingen voor ons geregeld had. Het waren leuke dingen. Maar toch zit ik nu thuis met een kater. Had ik verkeerde verwachtingen? Update: Wat wil ik eraan doen?

Hij had, als onderdeel van zijn huwelijkskado aan ons, een heel leuke workshop geregeld vanuit zijn creatieve hobby.  We hebben de hele middag lekker gewerkt bij hem aan de keukentafel. Manlief heeft zijn werkstuk af (en is geheel terecht trots op zijn creatie). Mijn ding is nog niet af, ik heb het mezelf te moeilijjk gemaakt. Het ding ligt nu in de bijkeuken, en ik hoop dat het ik binnenkort een keer afmaak.

Waar zit mijn kater nu in?
Dat onze vriend (laten we hem V. noemen) me niet bijstuurde toen hij doorhad dat ik me moeilijke dingen op de hals aan het halen was. Niet dat het heel erg is dat het nu niet af is, maar toch wel jammer.
Dat onze vriend niet erg goed had nagedacht over de catering rondom het gebeuren. We sliepen bij hem, en hij had geen kaas bij het ontbijt, alleen worst. En jam en hagelslag. En ik ben vegetarier.... Na het (late) ontbijt hebben we lekker creatief zitten werken, maar onderweg moesten we vragen om thee. En een koekje had hij niet, of iets anders verzorgds of lekkers.
De avond ervoor waren we met z'n allen wezen eten in het centrum. Hij had een restaurant uitgezocht. Het was lekker. Aan het eind vroeg hij om de rekening te delen. Dat hebben we gedaan. De rekening was wat hoger dan wij normaal uitzoeken. Dus helemaal prettig voelde dat niet. Niet dat we failliet gaan van het bedrag, dat lukt wel. Aan de andere kant: ook V. gaat niet failliet aan dit bedrag. En mijn gevoel van een weekendje-weg-als-kado was wel weg.

Al met al weet ik nu dat V. geen verzorger is. Hij is aardig, maar snapt niet hoe hij gasten een fijn gevoel kan geven (koekje erbij?). Op andere punten, waar hij wel zag waar hij wat kon bijdragen, deed hij dat ook wel.
Maar nu heb ik het knagende gevoel dat V. ook een vrek is, die zijn geld aardiger vind dan ons als vrienden. Dat knaagt echt, want op zich is V. een aardige man, waar we graag samen mee op vakantie gaan. (dan delen we altijd de kosten, en dat vind ik ook logisch)
Maar als hij niet kookt en zelf altijd elders eet (kantine, restaurant), waarom gunt hij ons dan geen fijne maaltijd? Hij had het restaurant uitgezocht, en dit voelt echt heel min. Zeker na zijn beperkte zorgen rondom de workshop.

En het gaat me niet om het feit dat er (veel) geld aan me uitgegeven zou moeten worden. We hadden vorige maand een vergelijkbare dag bij een andere vriend (laten we hem W.) noemen. We hebben daar een stukje van zijn hobby meebeleefd: geocachen en in een boom klimmen. Daarna een wandeling en veel kletsen. Was leuk, en ik kwam er volledig happy vandaan.
Niet omdat er veel geld was uitgegeven. De maaltijd was gewoon, en thuis gemaakt. Maar er was tijd en aandacht voor ons beiden, en er was moeite gedaan iets lekker voor ons neer te zetten. In hun geval: eigengebakken taartjes, een groot bord chocolaatjes, wat borrelhapjes. En aan alles kon ik zien dat er nagedacht was over wat wij lekker vonden (soms hadden ze misgegokt, maar de poging was duidelijk zichtbaar). Toen we wegreden, had ik het gevoel een week op vakantie te zijn geweest. Echt happy dus.

Ik weet ook niet goed hoe ik dit kan bespreken met V. We komen elkaar niet zo heel vaak tegen, want hij woont een stukje verderop.

Dus ik zit met de kater. Misschien moet ik alles anders zien, maar het knaagt toch echt zoals hierboven. Eventueeeel kan het zijn dan V. het niet ziet (en dus ook geen probleem ziet om te fixen). Maar dan nog: hoe kan ik V. dan laten merken dat ik er wel mee zit?
Zijn er lezers die tips hebben?

Update: dank voor alle tips. Voelde heel goed dat er zoveel mensen meedachten, en voornamelijk opmerkingen waar ik goed over na heb zitten denken.
Wat ik ga doen? Wel een keer met V. praten. De vraag hoe hij het vond is wel een goed begin. Misschien laat ik hem daarna wel dit blog lezen, en probeer daarmee het gesprek te doen. Want ik geloof wel dat ik het hier aardig heb verwoord, als ik alle commentaren lees. Alleen nog even kijken wanneer het uitkomt, da's wel een pijnpuntje in dit plan. Als we elkaar deze zomer niet zien, dan laat ik het over gaan, dan wordt het te lang geleden. Maar dat hoop ik niet.

7 opmerkingen:

  1. Als hij het echt niet ziet (en dat lijkt me ook), dan zul je het moeten aankaarten. Bellen of langsgaan en uitpraten. Lastig.. Ik snap je verwachtingen. Misschien toch even laten bezinken, denk ik. Succes ermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. We leggen onze verwachtingen langs onze eigen meetlat en dat is logisch (ik zou dit ook anders aangepakt hebben) maar zoals je merkt komen die niet altijd uit. Ik weet niet of ik dit zou gaan bespreken met hem, op zijn manier heeft hij zijn best gedaan, en wellicht is hij niet bij machte. En is hij een krent dan verander je hem ook niet en krijg je alleen wrijvingen onderling. Alleen in de toekomst bij dit soort dingen of ander samenzijn even van te voren afstemmen wat precies de plannen zijn dan kun je bijsturen. Bijvoorbeeld kaasfondue voorstellen ipv een restaurant.
    Ik weet niet of ik dit nog zou gaan bespreken, iets met een gegeven paard enzo....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oeh, lastig! Ik zou denk ik de volgende keer wat meer duidelijkheid vooraf scheppen, desnoods stap voor stap doornemen, zodat je weet waar je aan toe bent. Je verwachtingen zijn van jou, daar hoeft hij niet automatisch aan te beantwoorden, maar ik proef ook een beetje dat hij bepaalde verwachtingen geschept heeft (weekendje verzorgd..) en dat is natuurlijk wel een 'makke' aan zijn kant.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mijn moeder zei altijd: je kunt niet jong genoeg aan teleurstellingen wennen...
    Annemaria Koekoek

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heb je ook aan hem gevraagd hoe hij dit ervaren heeft..?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik kan me goed voorstellen dat je een kater overhoudt van zo'n weekend...
    Wat ik zou doen? Een gewaarschuwd mens telt voor twee... dus de volgende keer heel duidelijk vantevoren al afspreken wat dat dan inhoudt, een verzorgd weekend...

    Ik denk dat het een beetje horkerig onhandig zou kunnen zijn van hem en dat er zeker geen opzet in het spel is, maar jij kent hem natuurlijk beter dan ik....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik hoop dat je het advies was het beste bij jouw persoonlijkheid past kunt vinden en daar wat mee kan doen. Want als je een advies op zou volgen wat niet bij jouw persoonlijkheid past dan doe je iets tegen je gevoel in en dan kan je er geen vrede mee hebben. Volgens mij dan.
    Eigenlijk geef je al aan dat het iemand is met een wat lager sq (sociale intelligentie) en kon je al weten dat je water bij de wijn moest doen. Ik bedoel dat die persoon het anders aanpakt dan dat jij (en de meeste anderen) het zou doen. Wat wil je en wat verwacht je? Als je denkt dat je die persoon helpt met zijn persoonlijke ontwikkeling door positieve feedback te geven zou ik dit inderdaad doen. Als je al weet dat het kwartje niet gaat vallen is het misschien een beetje verspilde moeite tenzij je alleen maar je hart wil luchten. En als dat je bedoeling is, is dat ook goed.
    En inderdaad, als er in de toekomst weer een aanbod gedaan wordt misschien even tijd vragen om erover na te kunnen denken en dan bijvoorbeeld voorstellen dat jullie dan voor het avondeten zorgen zodat jullie zelf de kosten in de hand kunnen houden door zelf al wat voor te bereiden en mee te nemen. Of zeggen dat je het ontbijt regelt (met ook vegetarische dingen voor jou) en dan lekkere broodjes en sapjes meeneemt.
    Sterkte, het is niet makkelijk.

    BeantwoordenVerwijderen