dinsdag 4 oktober 2016

kopen is zo makkelijk nog niet. Voor mij.

Op mijn vraag of mijn pauw zich wat mocht uitleven, kwam een goede tegenvraag: waarom zou je het niet doen? Genieten mag toch? (En het budget reikt zover). Tja, genieten mag. Maar ik vind het wel moeilijk om te doen, en dat lukt zeker niet gedachteloos.

Het budget reikt zover, da's waar. Ik krijg elke maand meer binnen dan ik uitgeef, zeker in mijn huidige baan - al is dat dan een jaarcontract. Dus hoe deze stroom doorgaat, is niet helemaal zeker.
En geen baan hebben is wel een doel, maar het doel om dat te doen vanuit de positie dat er genoeg spaargeld is om het tot en met het pensioen goed uit te houden.
Ons spaarpotje begint al vorm te krijgen, maar voorlopig kan daar nog geen bijstandsniveau uit gefinancieerd worden. En een goed leven is niet bizar duur, ik denk dat we toch wel meer dan bijstandniveau willen uitgeven, dus wat meer spaarcentjes is dan wel handig. Dus daar zijn we nu op aan het mikken.

Manlief draagt wel bij, maar nog niet optimaal. Hij is nl een baan aan het zoeken. Die heeft ie nog niet gevonden en misschien lukt dat hem als 50plusser al niet eens meer. Zelfs niet met de extra opties die hij aan het creeeren is met een omscholing. Dus zijn bijdrage aan het spaargeld is nu wat minder dan tijdens zijn werkende leven. En de ww duurt niet eeuwig....

Nu is angst slechte raadgever, dat wel.
En You Only Live Once. Dus waarom niet genieten van het leven? Zeker als het budget zover reikt.

Merkwaardig genoeg vind ik het lastig om geld uit te geven, zolang het doel (van volledige financiele veiligheid) nog niet gehaald is. Ik probeer het wel, want het is ook wel zot om volledig vrekkig te leven als je meer dan 1 bank nodig hebt ivm de depositostelselgrenzen.

Zo heb ik bij het uitzoeken van een nieuwe bril me over een grens heengetild.

Een nieuwe bril bleek echt nodig. Zowel voor veraf ben ik veranderd als voor dichtbij (Au, ships, tja, ik ben de jongste niet meer).
Toen begon het gedoe met uitzoeken van montuur en glazen. Mijn hemel, wat een keuzes heb je!
Ik heb eerst besloten dat ik de jaren dat ik de bril op mn neus heb, er echt goed uit wil zien. Dus bij het uitzoeken van het montuur was uiterlijk (voor de verandering) eens het belangrijkste. Mijn innnerlijke pauw mocht los. En toen kwam ik niet bij een goedkoop montuur uit.
Prima joh. Bruin kon het trekken. En mijn pauw kon mijn innerlijk dagobert duck overtuigen omdat het voor jaaaaren is. En goed overkomen lukt nu eenmaal beter met een vriendelijk en stijlvol gezicht.

Daarna de glazen. Man, man wat een soorten.
En je krijgt maar beperkt helder wat het verschil is in kwaliteit bij de verschillend geprijsde varianten.

Allereerst uitgezocht of mijn werkgever kon helpen, er was toch iets in de voorwaarden? Jazeker. Een lees-en computer bril. Dat heb ik dus maar geregeld. Dat was niet zo'n top montuur, maar voor pielwerkjes (breien, solderen enzo) is het handig. En op het werk kan ik waarschijnlijk beter focussen als ik geen afstand zie. Een blinde mol met oortjes in kan zich waarschijnlijk beter concentreren in de kantoortuin.

Daarna besloten dat de investering van goede (en dure) multifocale glazen voor de alle-dagen-overal bril toch het leven echt veel fijner maakt. Dus de economie krijgt een goede boost van me.
Soms lukt het me om voor "genieten" te kiezen. Maar ik kan mezelf makkelijker overtuigen als ik er een sausje van "nuttig" over gooi. Alleen voor de mooi of voor de leuk geld uitgeven, pffff, dat vind ik moeilijk.

Dat merkte ik bijvoorbeeld aan kleding, nu ik al genoeg handige en genoeg mooie kleding hebt.
Ik wil niet die gladde helling van hedonistische adaptie in. (Goed uitgelegd door meneer Geldsnor)
En als ik eenmaal losga met shoppen kan het best hard gaan: de laatste shopronde (warme jasjes en vesten voor op kantoor) vorige winter, maakte de economie in 1 middag 200 euro rijker. En het ergste vind ik dan nog wel, dat ik niet eens al die vesten en jasjes gebruik

Zo schrijvende, blijk ik best al een set regels voor mezelf helder te hebben. Genieten mag wel, maar het moet ook nut hebben (mooi en gezellig eruit zien, heeft sociaal best voordelen, in een aantal situaties).
En ik wil dat leuk eruit zien nog steeds met beperkte middelen halen, want het grote doel (Financieel onafhankelijk) is nog niet gehaald. Want shoppen gewoon voor de fun, of omdat iets mooi is, voelt verkeerd.

Afgelopen zaterdag ben ik met bovenstaande verhaal al half in mn hoofd, gaan shoppen. Dus ik heb alleen dingen gekocht als ik denk dat ik t veel ga gebruiken en heeel mooi vindt. En met mezelf afgesproken dat ik die eerst moet gebruiken. En showen vriendin (en feedback vragen) En dan pas mag ik van mezelf om weer te gaan shoppen.

En natuurlijk zoek ik eerst naar kringloopwinkels, en daarna tweedehandswinkels.
Voor mijn werk (pakken) is dat niet altijd in kringloopwinkels te vinden. Ook niet als ik vaker kijk. Tweedehandswinkels bij mij in het dorp (stadje) zijn beter. Zaterdag helemaal goed geslaagd voor een jasje (linnen) en vrouwelijk overhemd (met stoere strepen, vind ik nog mooi ook).
En toen kwam het pijnlijke: ik ben ook 3 winkels met nieuwe kleren en mooie kleren ingelopen. De eerste twee waren goed te overleven voor een vrek: mooie kleren, maar materiaal waar je het altijd koud in hebt. En de verkoopsters deden geen enkele moeite me te helpen om iets te vinden. Dus weglopen zonder iets te kopen, was niet zo moeilijk.
Maar de laatste winkel bleek een echt struikelblok. Een winkel vol met mooie spullen, waar de verkoopster met je meedacht en zaken aandroeg. Waar (sommige) spullen ook echt warm waren.

En ik zal het nu maar bekennen. Ik ben een gevallen vrouw nu. Gevallen voor een mooi jasje. Warm rood. Lijkt op leer (nee, niet echt - voor de dierenliefhebbers). Getailleerd, maar wel neutraal van snit. Dus bij allerlei gelegenheden te dragen.
Met een mooie ketting er bij en een sjaal. Die ga ik nog bij veel combineren.
Mijn pauw was helemaal happy en high.

Maar die aankopen waren nieuwe spullen. En dus was dit bij elkaar wel een redelijk bedrag. Meer dan honderd euro.
Moet ik me nu schamen omdat ik deze maand minder spaar? Of moet ik juist genieten van mijn aankopen, zelfs al voordat ik het aanheb?
Ik weet het niet, hierover ben ik een onzeker mensje.

3 opmerkingen:

  1. Schamen is zinloos dus genieten is het enige wat overblijft. ;)

    Ik herken het gevoel van geen geld uit willen geven omdat je voor 'HET GROTE DOEL' aan het sparen bent heel goed. Bij mij is dat vervroegd pensioen. Ik heb echter vorige week ook een prachtig jasje met bijpassen broek gekocht en een supermooie nepleren donkerrode rok die weer fantastisch bij dat jasje kan. Ik koop bijna nooit wat en kan eerlijk bekennen dat ik nog stik van de kleding maar ben er superblij mee.

    Dus in jouw geval: of terug brengen naar de winkel of superblij mee zijn. :D

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Slik. Wat ben jij strengt! Maar, zou mijn zoon gezegd hebben vroeger, wel lief streng.
    Dat moest ik dan maar doen he, dat genieten en er blij mee zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik herken het wel. Ik vind het soms ook lastig om iets te kopen. Maar je moet jezelf inderdaad soms wat gunnen. Leuk dat je iets gekocht hebt dus!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen