het gaat niet om de getallen, zag ik weer eens

De laatste tijd zie ik weer vriendinnen. En het valt me op dat in dezelfde omstandigheden, mensen zo verschillend gelukkig kunnen zijn. En ik zag twee voorbeelden van vriendinnen met best wel genoeg geld om gelukkig te zijn, maar toch.....

Neem vriend 1, we noemen haar A. Na een drama scheiding een aantal jaar geleden heeft ze haar (goede) baan behouden, al heeft ze een behoorlijk stuk pensioen moeten inleveren. Over de kinderen hebben ze een behoorlijke regeling (co-ouderschap). Na werken, forenzen en zorgen-voor-de-kinderen-tijd, is de dag meestal op. Al ziet ze in het weekend nog wel regelmatig mensen, zo klinken haar verhalen. Verder lijkt ze zich druk te maken over haar kinderen (tieners) die mogelijk verwend raken, als ze zomaar alles krijgen.
Afgelopen kerst hoorde ze dat een tante was overleden. Die had wat nagelaten. Een oeps hoeveelheid, die haar pensioengat volledig dichtte, en nog wat meer. Toen ze het erover had, vertelde ze vooral over het gedoe met de verkoop van het huis. En later vroeg ze wat over belastingen.
Het bedrag vindt ze groot, maar ze lijkt vooral het te willen bewaren voor de studie van kinderen en haar eigen pensioen, dus ze maakt zicht druk over allerlei beleggingsregels, belastingzaken enz. Verder merkte ik niets aan haar dat ze blij was met dit bedrag, of dat er nu zaken "geregeld" waren. En ze kan van zichzelf al een goede adviseur betalen, laat staan uit dit potje.
Want op dit moment heeft ze zo'n goede baan, dat ze in  haar dagelijks leven al jaren koopt wat ze wil hebben. (bio-eten, goede laarzen, mooie tas, vakantie in Dubai). En al vind ze haar leven wel druk, ze kan zich niet voorstellen minder te werken of andere dingen op te pakken nu. Geld maakt haar niet uit, en ook niet blij. Al kan ze blij worden van een fles wijn, of van lekkere koekjes.
Zou ze zich niet voorstellen wat ze kan doen met geld? Tijd kopen, bijvoorbeeld? Ben ik vergeten haar te vragen.

Terwijl het bedrag groot is om nu helemaal zou kunnen stoppen met werken (als ze simpel wil leven). Of ze kan kiezen om weing te werken. Maar ze ziet alleen beren op de weg: belasting, verkeerde vermogensadviseurs, kidneren die ze misschien verwent of die misbruik van haar maken.En ze geniet niet van haar geld, ze kan ook de mogelijkheden er van niet zien.

En dan mijn andere vriendin. Laten we haar E noemen. Die heeft een vergelijkbaar dramatische scheiding gehad, al zijn haar kinderen al zelfstandig. Na de scheiding is er een grote uitbetaling geweest (die ongeveer een kwart is van het bedrag van A). En E leeft nu helemaal ontspannen en gelukkig. Een kleine baan, waar ze gelukkig in is. Veel vrije tijd waarin ze allemaal dingen doet waar ze happy van wordt. Ze vertelde over projecten waar ze mee bezig is, waarvan ze 2 jaar geleden zich  niet kon voorstellen dat ze dat zou kunnen, dat ze zo slim zou kunnen zijn, of zo dapper. Ze doet dingen die ze altijd al wilde, soms heel simpel (een tas weven) of wat avontuurlijker (motorvakantie naar het zwarte woud).
Ze moet goed op haar centjes passen, maar ze vindt dat er veel kan. En ik word al blij als ik haar hoor praten, al is het maar over een nieuw recept uit proberen.

Dus E geniet 10x zoveel als A, en ook nog eens van veel minder euroos.
Beiden hebben op zich wel hun schaapjes op het droge, al kan ik bij A niet zien dat ze zich dat realiseert. Beiden hebben geen gebrek, dat helpt natuurlijk best wel bij genieten.
En A is ook niet zo'n type waar genieten met de paplepel is ingegoten, denk ik. (E misschien iets meer? Al heeft E ook verdrietige verhalen).

Mmmmmmmm
het zet me weer heel erg aan het denken over wat je met geld kunt doen. Of wat je geld met jezelf kunt laten doen.
Ik ben er nog niet uit wat ik zou willen laten doen, maar als ik m'n eigen verhaal nalees, word me helder dat helder dat "genieten" wel een belangrijk punt voor mij is. En ik wil ook iets doen waarbij ik denk dat de wereld er ietsje beter van wordt - al vind ik het erg moeilijjk dat concreet te maken hoor! Want als je niet meer hoeft te worden, wat ga je dan doen? Mama cash oprichten? Amnesty versterken? Hoedjes breien voor kinderen in Africa? Voelt niet als mijn ding, of niet echt effectief. En nu nog verpleegster of schooljuf worden? Mmmmm, we blijven denken. BTW: Tips welkom.

Wat zouden jullie doen als je een bedrag op je rekening had waar je 5 of 15 jaar van kon leven? Kun je het je uberhaupt voorstellen?