Ik ben niet gek; ik ben een spons

De laatste 3 weken is niet zo druk op het werk. Maar 1 overuurtje ofzo. En met de flexibele indeling die we hebben, betekent dat dat lange dagen gecombineerd worden met een doordeweekse ochtend uitslapen en thuiswerken. Dan is het allemaal best te doen.

En de eerste week merk je er nog niets van, ben je nog duf en moe en vaag. Niet overwerkt, nee, wie? niet ik. Maar na 2 weken is het leven opeens weer leuk en heb je ideeen. En vind je het ook weer leuk om blogjes te lezen en te reageren.
En nu heb ik weer de energie om te schrijven.

De energie is me de afgelopen weken weer binnengestroomd. Ik voelde me ook net een spons, die uitgeknepen en uitgedroogd was, en in een vochtige tuin lag. schlllleeeueueurrrppp. Maar dan met energie.
Lekker.

De komende tijd blijft werk wel druk. Of erg druk. Dit niveau is te doen. En stiekum is het wel leuk, zo gefocussed met z;n allen werken. Zeker nu we (met hard werken maar toch) de deadlines halen. Dat voelt echt als een verworvenheid, als succes.

En thuis gaat alles lekker. Ik heb precies genoeg tijd om manlief te begeleiden naar de dokter (hij emmert met z'n voet), en zoonlief heeeeel af en toe te helpen met z'n studie. Zoonlief gaat gewoon heel lekker, dus die paar vraagjes zijn net leuk. Om te voelen dat ik nog kan helpen. Om samen aan de puzzel van z'n vraag te werken. En om  me geeeerd te voelen dat een 19-jarige me genoeg vertrouwd om iets aan te vragen.

Maar als ik zo door m'n blog kijk, ben ik stiekum wel vaak "druk", of "moe" of anderzins een tijd afwezig. Mmmm.
Heb ik stiekum toch workaholic neigingen. Oppassen dus. Want het terugveren lukt wel goed, maar zo piep ben ik niet meer(en dat voel ik toch wel af en toe). En bij m'n burnout had ik mezelf beloofd dat ik niet zo gek meer zou zijn kapot te gaan.
Dat lukt, maar ik ga soms wel dicht langs dat randje. Dan blog ik niet meer, lees ik geen blogs meer, doe hh op laag pitje. En daarmee kan ik dan tijd besteden aan bijslapen en komt t wel weer goed. Beter dan opgebrand raken. Maar nog niet goed. Eerder een vijf en een halfje, net voldoende.

Maar als ik werk op n manier dat ik leef voor een 7 of 8, dan lukt het werk niet altijd goed genoeg. Of het wordt saai.

Wat een lastpak ben ik zeg!
Ach, misschien lost het zich vanzelf op, want 1 sept is mn contract afgelopen, en een volgend contract zou vast moeten worden. En dat doen ze echt niet gauw meer, zeker niet bij dit bedrijf waar er meer dan duizend mensen uit moeten.
En werkloos is wel weer goed slapen, genieten van de zon enzo.

Dus ik ga voor komend jaar maar eens een paar voornemens bedenken om aan die 7 of 8 te komen qua energie en leven. Wie weet wordt ik dan zo positief dat ze me willen houden, en anders maken we er in sept gewoon een lange nazomervakantie van. Met weekendjes in de schoolvakantie. Mmmmm.
Voor een spons zijn dat geen gekke ideeen.........